Schutterij St. Mauritius door de eeuwen heen
door P.Bisschops, mei 1985
geactualiseerd in 2006 en 2010
1. Een duik in het verre verleden
2. De eerste wereldoorlog 1914 - 1918
3. Opleving van het schutterswezen
4. Oorlogsgeweld 1940 - 1945
5. De naoorlogse jaren
6. Grote omwentelingen tussen 1950 en 1960
7. Voor- en tegenspoed in de jaren '60
8. Ongekende belangstelling voor het schutters wezen
Geraadpleegde bronnen en literatuur
1 . Een duik in het verre verleden
Vraagtekens omtrent de oprichting
Schutterij St.Mauritius uit Strucht is de oudste vereniging van de gemeenschap Schin op Geul. Wanneer de schutterij precies werd opgericht is niet bekend. Het belangrijkste archiefstuk van de Struchtse schutterij is een pachtcontract, gedateerd 30 juni 1716, tussen de officieren van de broederschap "St.Mauritius" en de heer Willem van Loe. Het betreft hier een "buynder ackerlants, genaemt St. Mauritiusbuynder, gelegen in de Vrijheerlicheyt Wijlre". Jaarlijks werd een pacht van drie rijksdaalders aan de schutterij betaald "des maendaeghs naer Schinner bronck", de dag dat de overleden schutters werden herdacht. Tegenwoordig vindt op kermismaandag nog steeds de traditionele schuttemis plaats in de Schin op Geulse parochiekerk met dodenherdenking. Dit pachtcontract is het meest effectieve bewijsstuk dat de Struchtse Schutterij haar bestaan kan aantonen vanaf het jaar 1716, maar zij is, gelet op de voormalige Rijksheerlijkheid Strucht, vermoedelijk van veel oudere oorsprong.
Kerk en Staat
Oorspronkelijk maakte Strucht deel uit van een groot onverdeeld gebied dat eigendom was van de Benedictijner Abdij te Reims en dat derhalve na vestiging van de Orde alhier onder de rechtsmacht viel van de Proosdij van Meerssen. Daar de eigendom een schenking was van Karolingische oorsprong, voerde de Proosdij een wapen dat herinnerde aan Karel de Grote, waarin zowel de "Duitse" Rijksadelaar als Franse lelies op blauw veld voorkomen. De heerlijkheid Strucht werd met 3/4 deel van de middele en lagere rechtspraak in 1383 als Brabants leen verheven door Conrad van Bensenrade. Deze Conrad van Bensenrade (een kasteelheer van Genhoes) is vanaf 1383 de eerste heer van de afzonderlijke heerlijkheid Strucht. Het resterende 1/4 deel der justitie kwam toe aan de heer van Schaloen, die zich daarom óók heer van Strucht noemde.
De nakomelingen uit het geslacht Bensenrade bleven onafgebroken tot 1624 in het bezit van deze heerlijkheid, waarna Strucht door aankoop aan de familie
de Groot kwam, die op Oost woonde en deze kasteelhoeve gekocht had van de drossaard Pieter van den Hoff. Adriaan de Groot, Heer van Strucht, kreeg in 1640 ook het resterende deel der jurisdictie en kocht enige jaren later van de hertog van Brabant eveneens de hoge rechtspraak.
Het allodium Oost werd in 1663 verheven tot een leen van Brabant. Eén jaar na deze verheffing werd een overeenkomst gesloten tussen Reinier Hoen van Cartils, de heer van Schin op Geulle en Schaloen, en de heer van Strucht. Deze twee bepaalden dat voortaan de lagere en middele justitie zouden worden
uitgeoefend door de heer van Strucht en de hoge justitie door de heer van Schin op Geulle. In 1763 kwam kasteel Oost door huwelijk aan Baron van Hammerstein, weduwnaar van Marie C. de Groot.
Bij het verdrag van Fontainebleau in 1785 werd de heerlijkheid ondergebracht in Staats-Valkenburg. De Republiek der Verenigde Nederlanden ruilde n.l. in dat jaar een gedeelte van haar bezittingen in het Land van Daelhem tegen de heerlijkheden Oud-Valkenburg met Sibbe, Schin op Geulle en Strucht.
Bij de Franse inlijving in 1795 werd een kantonnale structuur ingevoerd.Strucht maakte van 1795 - 1800 deel uit van het kanton Valkenburg. Bij de Franse wet van 17 februari 1800 werd deze kantonnale structuur weer opgeheven en Strucht kreeg zoals alle plaatsen met minder dan 2.500 inwoners een "Maire". Met het einde van de Franse tijd in 1814 verandert de benaming "Maire" in "Burgemeester". Tot eerste Maire van Strucht werd in 1800 benoemd: P.Steijns.
Op 15 maart 1815 nam Willem I de titel aan van Koning der Nederlanden en op 12 mei nam hij ook bezit van het voormalige Departement van Nedermaas.
Op 8 juli van dat jaar kwam de Provincie Limburg in naam tot stand. Bij Koninklijk Besluit van 14 februari 1818 kreeg elke plattelands gemeente in Limburg een Schout aan het hoofd. Op 23 juli 1825 wordt de naam "schout" wederom vervangen door "burgemeester". Van 1830 - 1839 behoorde Strucht tot België.
Op 16 augustus 1839 bood Willem I de hele huidige provincie Limburg, met uitzondering van Maastricht en Venlo, als "Hertogdom Limburg" aan de Duitse
Bond aan, echter onder voorwaarde dat het gebied een integrerend deel van de Nederlandse Staat zou uitmaken.
Vanaf dat moment werd Limburg, en ook dus Strucht, Nederlands grondgebied en tegelijk Duits. Op 22 augustus 1866 werd de Duitse Bond opgeheven. De betrekkingen van het Hertogdom Limburg met deze Bond waren niet meer...
Toen hield Limburg op een hertogdom te zijn en werd het de elfde provincie van Nederland. Het is interessant om te weten dat de gemeente Strucht bij de wet van 8 augustus 1878, per 1 januari 1879 wordt opgeheven en bij Schin op Geulle werd ingelijfd. Laatste burgemeester van Strucht was J.M.Maessen. Eerst in 1896 werd de naam "Schin op Geulle" veranderd in "Schin op Geul". De gemeente Schin op Geul ging op haar beurt per 11 oktober 1940 op in de gemeente Valkenburg. Op 15 juli 1941 werd de officiële benaming Valkenburg-Houthem.
Op 1 januari 1982 werd de gemeentelijke herindeling een feit en kwam de nieuwe gemeenten Valkenburg aan de Geul tot stand... Kerkelijk behoorde Strucht vroeger gedeeltelijk onder de Parochie Oud-Valkenburg, gedeeltelijk onder Schin op Geul.
De Struchtse schutterij heeft dezelfde patroon als de parochie van Schin op Geul,n.l. de heilige Mauritius (officieel moet men zeggen: H.Mauritius en Gezellen). Hij was een der aanvoerders van het vermaarde Thebaanse legioen. Op het einde van de derde eeuw bezetten de Romeinse legioenen grote delen van het tegenwoordige Europa. In die tijd waren er al diverse Christengemeenten over Europa verspreid. En ook binnen het Romeinse leger waren er grote groepen Christenen. Het Thebaanse legioen bestond zelfs in hoofdzaak uit Christen-soldaten. Zij waren gelegerd in het oude Helvetia (Zwitserland). Op een bepaald moment liet Keizer Maximianus Herculius (ca. 250-310) drie aanvoerders van dit Thebaanse Legioen, te weten Mauritius, Exsuperius en Candidus, samen met vele gezellen (waarschijnlijk het hele legioen, zo'n 6.600 Christen-soldaten) ombrengen omdat zij weigerden mee te doen aan de Christenvervolgingen. De moord op die legioensoldaten heeft zich afgespeeld in het oude Agaunum, nu Sankt Moritz geheten. Vanaf het midden van de daarop volgende eeuw (rond 350) is het feest van de martelaren al bekend in Zwitserland en werd al gevierd op 22 september, dezelfde datum die tot op heden als feestdag geldt. Het graf van Mauritius werd al vrij spoedig een bedevaartsoord. Hij wordt gevierd als de patroon van de infanterie en ook aangeroepen bij ziekten van paarden. Tevens is Mauritius de beschermheilige van ridders, soldaten, wapensmeden en van de z.g. Orde van het Gulden Vlies. In de kunst wordt de H.Mauritius afgebeeld in wapenrusting, soms met het uiterlijk van een Moor.
De "Ridderorde van de H.Mauritius", in 1434 gesticht door hertog Amadeus VIII van Savoye, stelde zich de bestrijding van de ketters en de verdediging van de rechten van de H.Stoel tot doel.
Het Schutterijwapen
Het bestuur van Schutterij St.Mauritius nam in 1975 het lofwaardige initiatief een eigen Wapen te laten vervaardigen via het Rijksarchief in Limburg, om de
herinnering aan de eertijds zelfstandige heerlijkheid levendig te houden. Dit wapenschild is als volgt heraldisch omschreven:
"Op een schild van goud een dubbelkoppige zwarte Rijksadelaar, uitgemonsterd
met rode klauwen, bekken en tongen. De beide koppen zijn omgeven door aureolen
(stralenkransen) van goud en overtopt door een gouden keizerlijke kroon, gevoerd met rood.
De adelaar draagt op zijn borst een rood schild, beladen met een hartschildje van zilver, omzoomd met negen schelpen van goud".
De historische overwegingen waren bij het ontwerpen van dit wapen als volgt: De in het wapen van Strucht opgenomen adelaar wijst op het feit dat na de deling van het Rijk van Karel de Grote het onderhavige gebied tot het "Duitse" Rijk behoorde. Hoewel de Rijksadelaar normaliter geheel zwart is, is deze in het wapen van de schutterij van Strucht uitgemonsterd met rode klauwen, bekken en tongen,aangezien de adelaar in het wapen van Klimmen dezelfde rode uitmonstering draagt. Klimmen en Strucht hadden n.l. lange tijd dezelfde heren uit het geslacht van Bensenrade en zo herinnert de rode uitmonstering aan deze personele unie. Aangezien het geslacht van Bensenrade onafgebroken gedurende circa 250 jaar in het bezit van de heerlijkheid Strucht is geweest (een periode die ver uitgaat boven de tijdsduur dat andere geslachten er heer waren), is het wapen van Conrad van Bensenrade - te weten een rood schild, beladen met een hartschildje van zilver, omzoomd met negen schelpen van goud - op de borst van de adelaar aangebracht.
Bij de schelpen moet gedacht worden aan de z.g. St.Jacobsschelp, het embleem van de middeleeuwse pelgrims naar Santiago van Compostella in Spanje. Ook de Shell voert dit embleem!
Dit traditie gebonden wapenschild van de Struchtse schutterij "spreekt" dus van het oorspronkelijke Karolingische domein én de latere afzonderlijke historische status onder Bensenrade's heerschappij, aldus rijksarchivaris H.de Win, die het wapen ontwierp. De heer de Win overleed in augustus 1984.
Relikwieën
In het archief van schutterij St.Mauritius treffen we een zilveren schild aan met inscriptie "Franssus Prupers 1631". Verdere aanduidingen ontbreken jammer genoeg, waardoor deze plaat niet als bewijsstuk kan dienen dat de heer Pruppers inderdaad koning van Strucht was.
Hierna volgt een koningsplaat, gedateerd 12 juni 1785, geschonken door P.Styns, kapteyn, mogelijk de latere eerste "burgemeester" van Strucht.
Stellig heeft het jaar 1785 een bijzondere betekenis gehad. De ter beschikking staande gegevens helderen dit echter niet op. Zo telt het koningszilver van Strucht twee schilden, gedateerd 12 juni 1785! Eén exemplaar geschonken door P.Styns. Het andere is geschonken door M.Wouyters,maeioer van Strucht.
Volgens het boek "Schuttersgilden en Schutterijen van Limburg" anno 1937 van J.A.Jolles heeft ook het zilver van Schin op Geulle een koningsplaat uit 1785
van M.Wouters. Zou dit dezelfde persoon zijn?
Mogelijk dat de schutters van Schin op Geulle en Strucht in 1785 één gezelschap vormden, aangezien het in 't algemeen verboden was tegelijk tot twee schutterijen te behoren. In het gemeentearchief van Strucht treffen we een "Alfabetische Lijst" anno 1868 aan "van de ingeschrevenen voor de rustende schutterij van Strucht". In dat jaar is 1 persoon ingeschreven, n.l. Carolus Hollanders.
Op 7 april 1827 kwam het besluit van Koning Willem I, waarbij hij de oprichting van "Dienstdoende" en "Rustende" schutterijen verordende.
Dit hield het volgende in:
- Dienstdoende schutterijen werden opgericht in gemeenten met 2.500 of meer inwoners, en rustende schutterijen in kleinere gemeenten. De voorgeschreven sterkte was vastgesteld op 2 schutters per 100 inwoners.
De schutterij moest volgens deze verordening in geval van oorlog zorgen voor de territoriale verdediging en tevens voor de handhaving van de binnenlandse rust en orde.Na vele decennia van uitsluitend folkloristische doelstellingen, waren er nu weer officieel omschreven militaire en politionele taken voor de schutterijen. - De "Landweerwet" van 24 juli 1901 bepaalde dat alle dienstdoende en rustende schutterijen weer werden opgeheven.Ondanks het bij de wet van 1827 heringevoerde "militaire weerbaarheidselement", hadden de plattelandsschutterijen hun sociale, cultuurhistorische en folkloristische doelstellingen, alsook hun religieuze verbondenheid, steeds gehandhaafd
- Verder vinden we in het schutterijarchief een uitnodiging uit 1903 ter gelegenheid van het 200-jarig bestaansfeest van schutterij St.Mauritius, dat op kermiszondag 21 juni van dat jaar werd gevierd met een Internationaal Schuttersfeest.Verdere gegevens, die aantonen dat de schutterij werkelijk in 1703 zou zijn opgericht ontbreken eveneens...
Oude documenten
Het oudste momenteel in ons bezit zijnde schutteboek, een folioboek in linnen band, dateert uit 1892 en bevat een reglement en de inkomsten en uitgaven vanaf dat jaar t/m 1911. Hieruit blijkt o.a. dat destijds de officieren zelf voor uniform en sabel moesten zorgen en dat niemand lid mocht worden "zonder goed gekleed te zijn". Ook mocht niemand met "sigaren en pijpen onder den vogel komen" tijdens het koningsvogelschieten.
De officieren en leden betaalden een inleggeld. De veldwachter was "vrij van inlaag" omdat hij als bode fungeerde door het afroepen van vergaderingen aan de kerk. De tamboers en tamboer-majoor werden betaald. Deze werden vermoedelijk door de garnizoenscommandant ter beschikking gesteld om de schutterij tijdens het vogelschieten en met de kermisdagen te begeleiden. Eigen tamboers had men toen nog niet. Zij genoten volgens een uitgave in 1892 vrij kost en inwoning bij een der officieren ad. 75 cent per dag. Het is aardig om te weten dat een halve ton bier in 1892 FL. 3.25 kostten¦
Op de ledenlijst van 1892 komen vier "koningsknechten" en vier "ministers" voor.
In 1893 werd een zwenkvaan aangeschaft voor 100 gulden, vervaardigd door Cuypers & Co te Roermond, Atelier van Christelijke Beeldhouwkunst en geschilderd door den heer Jos. Lucker Jr. De rekening hiervan wordt nog steeds bewaard.
In de Maas- en Roerbode d.d. 20-6-1893 is vermeld: "Groot feest in Strucht bij schutterij St.Mauritius, n.l. wijding van het nieuwe zwenkvaandel. Uitvoering: Witte zijde, h x br = 1.83 m. In het midden beeld van de H.Mauritius (Romeins soldaat). Boven staat: Schutterij van H.Mauritius Strucht. Onder staat: AD 1893". De naam "zwenkvaan" heeft vermoedelijk betrekking op het vendelzwaaien dat in vroegere jaren ook in het zuiden werd beoefend.
Ook is de vereniging in het bezit van een katoenen vaandel met rood staand kruis, dat voorkomt op een groepsfoto anno 1908. In dat jaar werden nieuwe uniformen aangeschaft.
Het conflict van Beek
In 1910 haalt de Struchtse schutterij de krant naar aanleiding van het schuttersfeest dat op 7 augustus van dat jaar in Beek wordt georganiseerd door de Kon. Handboogschutterij L'Union. Het Struchtse exercitieteam dat in die jaren grote faam genoot onder leiding van commandant Hub Keydener werd op dit schuttersfeest door de Kon.Schutterij van Schimmert verslagen.
Het bestuur van St.Mauritius twijfelde aan de bekwaamheid van de jury en weigerde dan ook prompt de toegekende tweede prijs! Via een open brief in de "Limburger Koerier" werd Schimmert vervolgens uitgedaagd om binnen 14 dagen in Maastricht te exerceren voor een "Hogere Militaire Jury, opdat moge blijken: "Eere wien eere toekomt". Deze uitdaging werd door Schimmert echter niet ingewilligd.
De statuten van schutterij St.Mauritius worden in 1912 koninklijk erkend, terwijl in 1913 in Bocholtz werd deelgenomen aan het Limburgsch Kampioenschap Groepsexercitie. Deze titel werd door Struchtse excercitieploeg o.l.v. commandant Hub Keydener behaald.!
In dat jaar verhuisde de schutterij van café H.Bemelmans (thans huize Roijen te Strucht) naar café W.Weerts, dat hiermede het nieuwe schutterslokaal werd.
De schutterij is heden nog steeds in lokaal Weerts gevestigd! In 1913 wordt tevens een schuttersbuks aangeschaft die tot 1971 op de schuttersfeesten dienst doet.
2. De eerste wereldoorlog 1914 - 1918
De Oostenrijkse Kroonprins werd in juni 1914 vermoord. Wereldoorlog I is een feit. Op 30 juli van dat jaar gelastte onze regering de algehele mobilisatie. Mede aan koningin Wilhelmina was het te danken dat Nederland niet betrokken werd in deze wereldoorlog. De Duitse keizer Wilhelm II respecteerde door toedoen van onze koningin de neutraliteit van Nederland. Ons land, en ook Limburg, bleven gespaard.
Duitsland was zodoende gedwongen op een smal en moeilijk front ten zuiden van Limburg het offensief in te zetten. In dat jaar wordt door schutterij St.Mauritius deelgenomen aan het schuttersfeest te Waubach. Het koningsvogelschieten vindt eveneens doorgang en Jos Paffen wist het laatste
restje van de koningsvogel naar beneden te halen. Men kocht 7 kilo lood en 5 pakjes polver voor de prijs van FL. 2,75.
Uit archiefstukken blijkt dat hierna de geweren naar het gemeentehuis van Schin op Geul werden overgebracht ad. FL. 1,15 en een kasstuk van 1914 geeft aan dat Duitse Marken worden omgezet in Hollandse guldens.
In de jaren 1915 t/m 1918 werd aan geen enkel schuttersfeest deelgenomen. Wel luisterden de Struchtse schutters in die jaren de Schin op Geulse processie op en het koningsvogelschieten vond eveneens plaats.
Aan de hand van kasstukken uit de jaren 1916 t/m 1918 zien we dat de geweren regelmatig van het gemeentehuis naar de schutterij verhuizen, vermoedelijk t.g.v. de deelname aan de processie en het vogelschieten.
In 1916 is n.l. een uitgave geboekt van FL. 0.75 voor het "Geweeren poetsen", zijnde 1 liter petroleum, schuurlinnen en verteer. In 1917 en 1918 treffen we eveneens dergelijke posten aan.
Tijdens de ledenvergadering van 27 april 1919 wordt besloten om een verzoek te doen aan de gemeente om de wapens weder in bezit te nemen.
Burgemeester van de gemeente Schin op Geul is in die jaren de heer J.P.H.Ruijpers (1898-1924).
3. Opleving van het schutterswezen
Vrije schuttersfeesten
Op 2 mei 1920 werd een Groot Internationaal Schuttersfeest georganiseerd, waaraan 20 verenigingen deelnamen. Naast diverse schutterijen luisterden ook enkele muziekverenigingen de festiviteiten op, zoals de in 1919 opgerichte fanfare De Geulgalm uit Schin op Geul, de fanfare van Ransdaal, de harmonie van Vilt en de zangverenigingen van Etenaken en Sibbe. De "Burgerwacht Schin op Geulle" opende de optocht. De schutterij van Nieuwenhagen behaalde bij de exercitie de ereprijs "Kampioen Limburg".
In 1922 werden de uniformen vernieuwd. Een nieuwe uitmonstering kostte totaal FL. 99,41. Zes nieuwe pantalons werden aangeschaft ad. FL. 4,80 per stuk en twee nieuwe kepies ad. FL. 4,25 per stuk. De vereniging bestond uit 26 leden. Commandant was de heer Sjeuf Swillens, de vader van wijlen bestuurslid en erekolonel Zef (J) Swillens en grootvader van de latere voorzitter Sjef Swillens (voorzitter dec. 2000 á april 2010).
In 1925 werd een nieuw vaandel ingezegend, waarmee een uitgave van FL. 300,10 gemoeid was. In okt. 1925 lezen we in de Limb.Koerier dat door enige schutters een oproep werd gedaan om in café Siepers te komen tot het oprichten van een nieuwe schutterij voor Schin op Geulle. De opkomst was echter te gering.
Op 21 oktober van dat jaar nam men deel aan het defilé te Maastricht t.g.v. bet bezoek van Koningin Wilhelmina aan de Limburgse hoofdstad. Door het gemeentebestuur van Maastricht werd een fraaie herinneringsmedaille uitgereikt.
Op 9 mei 1926 organiseerde Schutterij St.Mauritius wederom een Internationaal Schuttersfeest. De fanfare van Schin op Geul, die inmiddels van naam was veranderd en gekozen had voor de tweede patroonheilige van Schin op Geul, n.l. St.Cornelius, alsmede de zangvereniging De Vriendenkring uit Eys-Wittem en het pfeiferkorps van Aken-Burdscheidt luisterden dit schutterstreffen muzikaal op. De schutterij van Simpelveld behaalde de eerste prijs exercitie.
Ook op 14 juli 1929 werd een Internationaal Schuttersfeest gehouden met een deelname van niet minder dan 25 schutterijen! Wij willen hier enkele deelnemende schutterijen noemen, die momenteel ontbonden of rustend zijn: St.Antonius Krawinkel, St.Bavo Hunnecum-Nuth, jeugdschutterij Wilhelmina Terwinselen. Ook de schutterij van Schin op Geul nam deel aan dit evenement. In die jaren bestond er een grote rivaliteit tussen de twee schutterijen van de gemeente Schin op Geul, n.l. de Schin op Geulse en de Struchtse schutters. De schutterij van Schin op Geul had geen uniformen. Men droeg slechts uniform-petten en sjerpen. Zij werd door de Struchtenaren laconiek "Baanpatsje"genoemd. De Schin op Geulse schutterij werd later ontbonden... De schutterij St.Sebastianus van Voerendaal behaalde op dit schuttersfeest de eerste prijs exercitie. De prijs voor de "verstkomende" ging naar St.Willibrordus Obbicht. Dit schuttersfeest levert een nettowinst op van FL. 377,62. Het buffet werd in die jaren bij inschrijving verpacht.
Succesvol
In 1930 nam schutterij St.Mauritius Strucht deel aan 10 schuttersfeesten en vooral bij de exercitiewedstrijden waren de hoogste punten voor Strucht! Op het schuttersfeest te Heerlen werd in dat jaar zelfs met twee afdelingen aan de exercitiewedstrijden deelgenomen: "De Auw" o.l.v. Hub v.d.Hove en de "Jong Sjutterie" o.l.v. Sjeuf Swillens. Veel lof was er voor diezelfde Sjeuf Swillens en kastelein Harrie Coumans, die als guides van "De Auw" als het ware de graszoden uit de grond liepen... Beide afdelingen wisten de eerste prijs te bemachtigen. Verder werd hier het hoogste aantal punten behaald voor binnenkomst, optocht, defilé, best bewapend korps, meeste leden en verdediging van het vaandel... Met kamerschoten werden de Mauritiusmannen dan ook 's avonds in Strucht ingehaald.
Een welgemeende gelukwens
In het archief treffen wij een schriftelijke gelukwens aan van oud-commandant Hub Keydener, die op dat moment woonachtig is te Brunssum. Hij schrijft ondermeer: "Heeren hartelijk gefeliciteerd. Het komt de vereeniging toe. Want toen ik ze na zooveel jaren mocht zien, en wel in den optocht in de Saroleastraat in Heerlen,was het alsof mijn hart ging bloeien en ik voelde mij 20 jaar jonger. Wat is er vuur in de vereeniging en wat mooie prestaties. Ja, eerlijk gezegd daar moogt U trotsoh op zijn". In dat jaar werden diverse uniformen vernieuwd en enkele sabels aangeschaft. Een sabel kostte destijds FL. 7.50. Een uniform jas FL.10,- per stuk. Inclusief het bestuur bestond schutterij St.Mauritius toentertijd uit 45 leden, waarvan 26 geweerdragers!
Op 14 januari 1931 werd een verzoek gericht aan het gemeentebestuur van Schin op Geul om een jaarlijkse subsidie. In dat jaar wordt de somma van FL. 50.- verkregen.
In bondsverband
Schutterij St.Mauritius is een der eerste initiatiefnemers geweest tot oprichting van de Zuid-Limburgse Schuttersbond in 1928. In 1932 werd deze schuttersbond gegrondvest. De Struchtse schutterij wordt als eerste vereniging ingeschreven. Stortingsgeld: FL. 15.-. De officiele benaming van de schuttersbond is "Rooms Katholieke Bond van Geweerdragende Schutterijen in Zuid-Limburg", gevestigd te Eys, gemeente Wittem. In 1932 vonden de eerste bondsschuttersfeesten plaats in Voerendaal, Simpelveld en Vaals. Met de officiële oprichting van deze bond kwam een einde aan de gebruikelijke vrije schuttersfeesten, die door vele schutterijen in onze regio werden gehouden onder het motto "Groot Internationaal Schuttersfeest". Het is interessant om de behaalde prijzen in dit eerste jaar van toetreden tot de bond op te noemen:
In Voerendaal eerste prijs exercitie, tweede prijs houding optocht, tweede prijs commandant (H.v.d.Hove). In Simpelveld derde prijs schieten en in Vaals tweede prijs houding optocht.
De schutterij is qua ledental achteruitgegaan en bestaat in 1932 uit 27 leden, inclusief het bestuur. 12 Geweerdragers maken deel uit van het korps. De Struchtse schietploeg bestond in die tijd uit 3 schutters, te weten H.Bemelmans, M.Cuijpers en P.Ackermans. In die jaren is het jaarlijkse "concert" (weidefeest), dat door de Mauritiusmannen werd georganiseerd erg populair. Attracties waren o.a. prijsvogelschieten, windbuksschieten, kegelen, peperkoeksjaap. Bevriende muziekkorpsen concerteerden op het kiosk, dat eigendom was van de schutterij en ook verhuurd werd.
Op 27 mei 1934 organiseert St.Mauritius haar eerste bondsschuttersfeest, het 6e bondsfeest van de Zuid-Limburgse Schuttersbond. Begunstigd door het droge lente weer vormden de schutterijen een statige en kleurrijke optocht onder de begeleidende muziek van de fanfare Les Amis Reunis uit Ransdaal.
De fanfare van Schin op Geul was n.l. volgens de Limb.Koerier in augustus 1933 opgehouden te bestaan, (in juni 1934 lezen we echter dat deze fanfare weer herleeft). Dit 6e bondsschuttersfeest stond, zoals dat ook in 1926 en 1929 het geval was, onder bescherming van Vrouwe Baronnesse van Schrader van Kasteel Oost.
Donderdag 30 mei 1935 luisterden de Struchtse schutters de "Maria-Feesten" op te Gulpen en op 25 mei 1936 werd acte de précense gegeven t.g.v. het bezoek van Mgr.Lemmens, de Bisschop van Roermond, aan Schin op Geul.
Tijdens het Oud-Limburgs Schuttersfeest te Beesel in 1936 werd de eerste prijs exercitie behaald, alsmede de eerste prijs commandant (H.v.d.Hove) en de derde prijs defilé.
Op 17 juli 1938 wordt wederom een bondsschuttersfeest georganiseerd. In dat jaar werd aan het gemeentebestuur van Schin op Geul vergunning gevraagd voor het oprichten van een schietinrichting, dienende tot het beoefenen van de schietkunst, op het perceel kadastraal sectie C 831, eigendom van lokaalhouder Willem Weerts, die tevens secretaris-penningmeester was van de Struchtse schutterij. Deze vergunning werd verleend d.d. 14 juli 1938 "aangezien met betrekking tot de hinderwet hiertegen geen bezwaren werden ingediend". Aangezien deze vergunning eerst in juli werd verleend, werd in 1938 geen koningsvogelschieten gehouden, "daar het te laat in het jaar was geworden, alszoo is geen koningsplaat aan den Vogel van 1938", aldus de archieven.
4. Oorlogsgeweld 1940 - 1945
Door het uitbreken van de Tweede Wereldoorlog op 10 mei 1940 werd er geen vogelschieten gehouden. De "kleine bronk" kon niet plaatsvinden en aan de "grote bronk" werd deelgenomen in burgerkleding met vaandel en trom voorop. De schuttersdienst, alsmede de dodenherdenking op kermismaandag woonde men eveneens in burgerkleding bij.
De exercitiegeweren en schuttersbuks, die op last van burgemeester J.H.Ruijpers ter gemeentesecretarie van Schin op Geul ingeleverd moesten worden, konden op 19 juni 1940 weer worden teruggehaald. Toen echter bleek dat 5 sabels, 26 bajonetten, buskruit en hulzen door de "Duitsche Weermacht" waren meegenomen!
In oktober 1940 moest de inventaris waarde opgegeven worden, die op dat moment FL. 729,- bedroeg.
In 1941 werd wederom aan de "kleine bronk" in burgerkleding deelgenomen, echter tijdens de "grote bronk" was St.Mauritius fier in vol ornaat aanwezig! Het "concert" dat de Schin op Geulse fanfare organiseerde werd eveneens in uniform bezocht.
In augustus 1941 ontvingen de aangesloten schutterijen een schrijven van het bestuur van de Zuid-Limburgse Schuttersbond, getekend door bondssecretaris, de heer J.A.Lamsfus uit Vaals. In dit schrijven werden de aangesloten verenigingen verzocht om het bondsbestuur op de hoogte te houden betreffende belangrijke gebeurtenissen in het leven van de leden met betrekking tot dienstjubilea, huwelijken enz., zodat een passende attentie aan de betrokken leden en hun gezinnen kan worden aangeboden om op deze wijze blijken van vriendschap en medeleven te kunnen geven, vooral in deze jaren waarin het schutterswezen in "zijn edele praktijk en zijn schoone tradities geheel lam is gelegd. De schitterende en vriendschapkwekende schuttersfeesten met hun folklore zijn voorlopig niet meer..."
In 1941 maakt het schutteboek melding van 23 leden, inclusief het bestuur.
Werd de gemeente Schin op Geul per 11 oktober 1940 ingelijfd bij de gemeente Valkenburg, het waren de Houthemers die wisten te bewerkstelligen dat in de plaats van de gemeentenaam "Valkenburg", de officiële benaming "Valkenburg-Houthem" werd. Dat gebeurde overigens pas op 15 juli 1941. Burgemeester van "Groot-Valkenburg" was de heer P.A.Hens.
In 1942 vond de processie geen doorgang wegens "luchtgevaar". In uniform werd echter wel op 12 april van dat jaar acte de précence gegeven aan het 25-jarig priesterfeest van pastoor Curris van Schin op Geul.
Besloten wordt geen donateurkaarten aan te bieden. Het gezegde "donateurkaarten" is eigenlijk foutief. Schutterij St.Mauritius Strucht biedt n.l. "erelidkaarten" aan, een bewijs van erelidmaatschap. De begunstigers, die dus erelid worden genoemd, zijn gerechtigd mee te schieten op de koningsvogel, mits deze in de gemeente Schin op Geul woonachtig zijn, zo luidt het oude reglement. Later wordt dit veranderd in "mits deze woonachtig zijn in de parochies Schin op Geul of Oud-Valkenburg". Bij het overlijden van een erelid laat de schutterij een H.Mis opdragen voor zijn of haar zielenrust. Ook heden gebeurt dit nog steeds.
In 1943 zijn door de oorlogstoestanden geen uiterlijke schuttersaktiviteiten. Wel werd op zondag 18 juli 1943 een hoogmis opgedragen voor levende en overledene leden en ereleden.
Bij Noorbeek begint in 1944 de bevrijding van Zuid-Limburg. Maastricht wordt de eerste vrije Nederlandse stad op 14 september van dat jaar. In september 1944 is Zuid-Limburg bevrijd!
Diezelfde maand wordt een vrijheids-den geplant in Schin op Geul, bijgewoond door de Mauritius-schutters in een samenraapsel van uniformkledij.
Roermond en Venlo moesten wachten en werden daardoor het slachtoffer van hevige gevechten in de Peel. Eind januari 1945 werd de bevolking van Roermond en omstreken nog naar noordelijker provincies geëvacueerd!
1945
Spoedvergadering op 6 mei! Het bestuur van de schutterij kwam op deze onvergetelijke dag met spoed bijeen: "Holland bevrijd!!!" Het wordt een bijeenkomst met de nodige borrels... De uniformen werden onder de loep genomen en de voorlopige activiteiten op een rijtje gezet. Besloten wordt de oud-leden te benaderen. Op 7 mei werd reeds deelgenomen aan de Vredesboomplanting te Schin op Geul, terwijl men op 13 mei een ledenvergadering belegt.
Hub v.d.Hove wordt met algemene stemmen gekozen tot commandant. De ledenlijst vermeldt 36 leden, inclusief het bestuur. Dit bestuur bestond uit: L.Smeets, voorzitter., W.Weerts, secretaris-penningmeester en de heren P.Paffen, P.Ackermans, J.Salden en J.Swillens.
P.Schmets wordt tamboer-majoor en J.Savelberg vaandrig. De tamboers H.Ackermans, H.Schmets en W.Coemans nemen les bij de heer J.Nix te Etenaken en dit tot goed resultaat. De eerste sabel wordt geschonken door J.Salden en 2 sabels worden gehuurd in Nuth.
Op 27 mei werd de inwijding van de Vredeskapel te Schoonbron opgeluisterd. De "kleine" en de "grote bronk" konden ook weer plaatsvinden. Het "concert" van fanfare St.Cornelius op 17 juni wordt eveneens bezocht.
Op 24 juni vond de Vrijheidsoptocht plaats in Schin op Geul. De Struchtse schutters beeldden met een overvalwagen de Duitsers uit bij hun inval. Op 15 Juli werd een exercitie-demonstratie gegeven tijdens het "concert" te Sibbe en op 22 juli namen de Mauritius- mannen deel aan de Dodengedenkdag te Margraten. Tenslotte vond op 29 juli een door de schutterij georganiseerd zomerconcert plaats, dat goed slaagde.
5. De naoorlogse jaren
Het schutterswezen kwam weer langzaam tot opleving. Voorafgaande aan het schuttersseizoen van 1946 kwam het bestuur diverse malen in vergadering bijeen. Een nieuwe trom werd gekocht bij "De Harp" te Maastricht ad.Fl. 90,-. Ook werden twee sabels aangeschaft voor totaal FL. 40,-. De uniformen waren steeds onderwerp van gesprek. Vooral de witte pantalons vormden een probleem. Men liet 8 broeken plus het vaandel "stukken en naaien" bij M.Kusters voor totaal FL. 3,-. Informaties zouden worden ingewonnen betreffende stof voor witte broeken, maar op de jaarvergadering van 17 november 1946 blijkt dat men hierin nog niet is geslaagd. Besloten wordt hieromtrent contact op te nemen met de Distributie in Den Haag, aldus de notulen. Al is de schutterij direct na de oorlog dan ook niet zo perfect geüniformeerd, de ware geest zit er weer in!
Tweede Paasdag 1946 hebben de Struchtse schutters de droeve taak het trouwe lid Sjeng Bemelmans met schutters eer in Oud-Valkenburg ten graven te dragen.
Op zondag 4 mei vond het koningsvogelschieten plaats. Vooraf werd in de voormiddag een hoogmis opgedragen, waarna de dodenherdenking op het kerkhof volgde. Tijdens het spelen van het "Wilhelmus" door de fanfare, werden de geweren gepresenteerd en bloemen op de graven gelegd.
Om half vijf 's middags ving het vogelschieten aan. Het bestuur had vooraf bepaald dat de koning bij uitzondering dit jaar in plaats van FL. 25,- nu 50 gulden zou ontvangen. Joep v.d. Hove was de gelukkige, die met het 29ste schot de eerste naoorlogse koning werd. Hierna vindt een vrijheidsoptocht plaats en wordt een vredesden in Schin op Geul geplant, "hetgeen tot 11 uur voortgezet werd door dansen, spreken en muziek", aldus het archief.
St.Mauritius nam in 1946 deel aan de bondsschuttersfeesten te Spekholzerheide, Wijlre, Mheer en Epen. Met het hoogste aantal punten werd vier maal de eerste prijs exercitie behaald.
Zondag 25 augustus 1946 is een drukke dag voor de Struchtse schutters. Naast deelname aan het bondsfeest te Epen, wordt die dag tevens het priesterfeest van neomist, pater Zef Smeets, opgeluisterd.
Piet Paffen, die in 1946 Lei Smeets als voorzitter opvolgt, kan de vereniging helaas niet lang leiden. In april 1947 wordt hij met schutterseer begraven. Tamboer-majoor Piet Schmets wordt gekozen tot nieuwe voorzitter.
Het koningsgeld bepaalde men dat jaar wederom op 50 gulden en zou jaarlijks worden uitbetaald. Het bedrag werd in de loop der jaren diverse malen verhoogd en bedraagt momenteel 350 Euro. Per 1 januari 2002 werd de "Euro" ingevoerd als geldstelsel, het wettelijke betaalmiddel in Europees verband. Deze munteenheid vervangt vanaf dan de vertrouwde (Nederlandse) gulden. 1 Euro heeft de waarde van 2,20371 Gulden.
Vijf tamboers en twee hoornblazers maakten in 1947 deel uit van het korps. Een koperen hoorn kostte in die tijd FL. 37,50. In 1948 worden 14 nieuwe witte pantalons gekocht ad. FL. 22,50 per stuk. Op zaterdag 21 mei 1949 haalde St.Mauritius de "Stafmuziek der Staatsmijn Wilhelmina" af t.g.v. het festival dat fanfare St.Cornelius organiseerde v.w. het 30-jarig bestaan.
Een nieuwe commandant
René Weerts, zoon van secretaris Willem, oefende terdege met de nieuwe geweerdragers en neemt het commando over van Hub v.d.Hove. In de zomer van 1949 wordt het eerste federatiefeest georganiseerd van de in 1948 opgerichte Zuid-Limburgse Federatie. Schutterij St.Joseph Buchten valt deze eer door loting te beurt. Meer dan vijftig schutterijen maakten hun opwachting. De excercitieploeg van Strucht trad hier voor de eerste maal uit o.l.v. haar nieuwe commandant, hetgeen de tweede prijs opleverde. Eerste prijzen echter werden reeds behaald op de bondsfeesten te Vijlen, Gulpen en Heerlen.
Op 10 juli 1949 werd in Strucht eveneens een bondsschuttersfeest gehouden dat goed slaagde en een batig saldo opleverde van FL. 887,94.
6. Grote omwentelingen tussen 1950 en 1960
In 1950 geeft schutterij St.Mauritius acte de présence bij de bezoeken van gouverneur Houben aan Schin op Geul en van koningin Juliana met haar gemaal prins Bernhard aan Valkenburg.
Hoogtijdag
Pinkstermaandag 1950 is een hoogtijdag in de geschiedenis van de Struchtse schutterij. Die dag worden niet minder dan 8 jubilarissen gehuldigd, te weten P.Laval en H Coumans 60 jaar lid en H.Senden, Jos Bosch, W.Weerts, H.Bemelmans, J. Knubben en H.Knubben 50 jaar lid. Tevens vond de vaandelwijding plaats en werd er een groepsfoto gemaakt. Deze feestdag eindigde met het koningsvogelschieten waarbij Martin Smeets de laatste resten naar beneden haalde. Tevens schaft men 27 nieuwe uniformjassen aan voor de destijds kapitale som van FL 2.036,97. Bij een Struchtse zakenman kon men terecht voor een renteloze lening en het verschuldigde bedrag werd nog datzelfde jaar terugbetaald. De oude uniformjassen werden verkocht aan de schutterij van Mechelen. Geschenken waren er dat jaar voor de leden J.Bovens, H.Ackermans, J.Coemans en H.van Liere t.g.v. hun terugkeer uit Nederlands-Indië.
Schietanekdotes...
In 1951 wordt met schieten de wisselbeker behaald wegens het hoogste aantal punten op de drie bondsfeesten. In die tijd nam de schietploeg met wisselend succes deel aan de schietwedstrijden op de schuttersfeesten. Vaak werd er voor andere schutterijen geschoten, hetgeen in die tijd bij 3-tallen werd toegestaan. Zo schoot Strucht ondermeer voor Valkenburg en zelfs voor Wijlre, het later zo gevreesde top-schietteam! Werd een geldprijs gewonnen, dan was het gebruikelijk dat Strucht hiervan de helft ontving! Als "schieters" staan in die tijd o.a. te boek: schietmeester Piet Ackermans met zijn zoons, Mathieu Cuypers en zijn zonen, Sjeng Savelberg, H.Bemelmans en J.Bemelmans. Naderhand worden hierbij Piet van Weersch en Charel Jennekens vermeld.
Er wordt fervent geschoten en jaren later, zo luiden de verhalen, vergeet schietmeester P.Ackermans in zijn bedrijvigheid op een bondsfeest te Eys de "laadstok" uit de loop van de zware buks te halen. Piet Jennekens die op dat moment onder de buks staat richt....., haalt de trekker over, hoort een schot als een donderslag... en schiet de hele "laadstok" aan diggelen. Of dat met een extra prijs gehonoreerd is weten we niet???
De mosselavonden die op Oudejaarsavond jaarlijks in het schutterslokaal werden gehouden, zijn in die jaren erg populair. Reeds in het schuttersboek anno 1912 komen de Haring- en Mosselavonden voor.
Van 6 januari t/m 24 februari 1952 hield de schutterij in samenwerking met de fanfare in de plaatselijke café's een windbuksconcours. Een gedeelte van de winst was voor pater Zef Smeets. Met groep en wagen nam men deel aan de eerste carnavalsoptocht door Schin op Geul, die georganiseerd werd door de pas opgerichte carnavalsvereniging De Waterratte.
Een bestuursafvaardiging bezocht verder de receptie van kegelclub "Snik" die in dat jaar landskampioen was geworden.
Op het bondsschuttersfeest te Epen in 1952 staakte de exercitieploeg haar uittreden uit protest tegen de opmerkingen, die door de twee juryleden op luide toon werden geopperd. De oefening "Liggen" waarmee men net bezig was, werd afgebroken. Als op commando sprongen de Struchtenaren op en al dan niet via de afrastering werd stilzwijgend het exercitieterrein verlaten, een beteuterde jury achter zich latend... De exercitieploeg had in die vijftiger jaren een klinkende naam, getuige de vele prijzen die in de wacht werden gesleept.
In 1953 worden de uniformjassen van bijbehorende koorden voorzien. Afscheid werd genomen van kapelaan Rulkens en de schutters gaven acte de précence bij de installatieplechtigheid van pastoor Pol.
In 1953 lukte het schutterij St.Sebastianus uit Margraten het felbegeerde O.L.S. in Beesel te winnen. Zuid-Limburg had eindelijk in 1954 een "Oud-Limburgs" binnen haar grenzen!
Het bondsschuttersfeest dat op zondag 22 mei 1955 in Strucht zou plaatsvinden, moest vanwege de slechte weersgesteldheid worden afgelast en werd verschoven naar Pinkstermaandag 30 mei. Men mocht zich verheugen in een grote publieke belangstelling en ook de weergoden werkten reusachtig mee. Zes schutterijen waren echter zonder voorkennis afwezig... géén vorm van sportiviteit! Een behoorlijke schadepost! Dit schuttersfeest leverde uiteindelijk toch nog een batig saldo op: FL. 770,91.
Een nieuw bestuur
Op de ledenvergadering van 11 juni 1955 trad het gehele bestuur af. Besloten wordt een nieuw bestuur te kiezen, bestaande uit 5 personen. Dit kwam er als volgt uit te zien: Albert Smeets, voorzitter., Frans Ackermans, vice-voorzitter., én verder Sjeng Savelberg, Harrie Bovens en Jac Jennekens. Willem Weerts bleef toegevoegd secretaris / penningmeester zonder stemrecht.
Een gekaapte koningsvogel
Vrijdag 11 mei 1956 ondernam een 5-tal leden van de Struchtse schutterij een strooptocht naar Wijlre en keerde in de late avond terug met de veroverde koningsvogel van hun collega's uit Wijlre, die hier op Hemelvaartsdag 10 mei niet geheel werd afgeschoten. Op zondag 13 mei werd in Strucht het koningsvogelschieten gehouden. In optocht trok, streng bewaakt, de eigen houten vogel mee. Ook die van St.Maternus Wijlre was van de partij! Door de schutters van Wijlre werd echter geen enkele poging gedaan deze te heroveren... In tegendeel... In Wijlre werd doodgemoedereerd een nieuwe vogel vervaardigd! De moeite van de Struchtenaren was voor niets geweest. Deze koningsvogel kwam later in bruikleen terecht in het schutterij-museum dat in eerste instantie in kasteel Hoensbroek werd gevestigd (officieel geopend in 1976). Het vogelschieten in 1956 genoot een grote publieke belangstelling. De kans bestond n.l. dat Strucht een keizer zou krijgen!
Piet v.Weersch had reeds in 1954 en 1955 het koningschap verworven...Hij verdedigde fel zijn keizerskans, maar... Karel Smeets had meer geluk en schoot bij het 42e schot de vogel naar beneden.
Op 18 mei van dat jaar werden via het Ministerie van Defensie 24 exercitiegeweren, merk karabijn Duitse Mauser, in bruikleen geleverd. Inmiddels heeft de heer Stevens uit Valkenburg zich belast met het instrueren van de tamboers.
In de wintermaanden organiseerde de schutterij een toepconcours in de plaatselijke café's, hetgeen totaal FL. 417,50 opleverde.
21 April 1957 luisterden de Mauritiusmannen het 40-jarig priesterfeest op van pastoor Curris in Oud-Valkenburg, De officieren waren gestoken in splinternieuwe uniformen die op 16 maart door Knoren uit Voerendaal geleverd waren.
Op 31 augustus 1957 organiseerde fanfare St.Cornelius een filmopname in het gehele dorp en bijbehorende gehuchten met in de namiddag een verfilming van een korte optocht waaraan de vereniging deelnamen. Deze film geniet heden nog veel belangstelling. De schutterij hield aan deze filmopname een grammofoonplaat over, waarop de tamboers en hoornblazers te beluisteren zijn. Deze geluidsopname koste destijds FL 16,75. De Struchtse schutterij bestond in dat jaar uit 47 leden, inclusief het bestuur, zes tamboers en drie hoornblazers maakten deel uit van het korps.
Koning der hoornblazers
Aan de hand van een overzicht uit 1958 zien we dat de destijds zeer bekende Struchtse hoornblazer Sjeng Hodiamont, ook wel "d'r Peppoe" genaamd,in een tijdsbestek van tien jaar (1948-1958) het formidabele aantal van totaal 51 prijzen in de wacht wist te slepen, waaronder 3 ereprijzen en 42 eerste prijzen Op de schuttersfeesten, tot het "Oud-Limburgs" toe was hij een gevreesd concurrent en op solistenconcoursen een geziene gast. De ouderen zullen zich nog wel "The Last Post" en de "Franse Reveille" herinneren die door deze excellente muzikant op perfecte wijze werden vertolkt. Op 17 januari 1959 werd door de schutterij de eerste kienavond van Schin op Geul gehouden. Netto-winst FL 381,50. Vele zouden er volgen...
Zaterdag 6 juni 1959 haalden de Struohtse schutters in de vroege namiddag de harmonie Tuindorp-Amsterdam in Oud-Valkenburg af ter gelegenheid van het 40-jarig bestaanfeest van de fanfare St.Cornelius. Deze had n.l. een groot festival georganiseerd. 's Avonds werd in Schoonbron de harmonie der Staatsmijnen afgehaald, terwijl zondal 7 juni de jubilerende fanfare door de Mauritiusmannen ter kerke werd begeleid, waarna men 's middags deelnam aan het bondsschuttersfeest te Eys. Een druk schuttersweekend.
De legendarische konings-den
"Op donderdag 11 juni 1959 kapten enkele schutters uit Strucht een mooie koningsden Met vereende krachten werd het 15 meter lange gevaarte naar het schutterslokaal gesjouwd waarna men na een goed en verdiend glas bier meende dat het werk af was... Enkele jonge boeren die een aanleiding zochten voor een grap, kregen deze op een dienblaadje gepresenteerd... Toen secretaris Willem Weerts, die 's nachts door een gerucht wakker was geworden, de volgende morgen de woudreus nog eens wilde bekijken... was de vogel gevlogen! Met andere woorden: de den was weg! Toen de exercitieploeg 's avonds bij elkaar kwam om te oefenen, werd krijgsraad gehouden. Men verdeelde zich in afzonderlijke groepen en ging op speurtocht.
Eerst in de nabije omgeving van het schutterslokaal, want men achtte de vermoedelijke daders niet in staat de den ver weg te slepen... Het onderzoek breidde zich echter steeds verder uit totdat voorzitter Albert Smeets het gevaarte, goed gecamoufleerd, ontdekte onder natuurlijk uitziende hooibergen...
In de late avond werd de den in alle stilte naar Strucht vervoerd en goed verborgen. De daders verkeerden echter nog steeds in de veronderstelling dat kermiszaterdag - de dag waarop traditiegetrouw de koningsden ten huize van de nieuwe koning geplant zou worden - voor hen goed en goedkoop zou zijn. Hun plan was namelijk de den zelf te planten en een losprijs hiervoor te vragen!
Commandant René Weerts nodigde de inmiddels bekende jonge boeren uit het gevraagde losgeld in de vorm van een ankertje bier in het schutterslokaal te komen leegdrinken..
Op dát moment echter vertrok de schutterij in volle glorie met de mooi versierde den! Het geheel werd sportief opgevat en menigmaal werd dit verhaal in geuren en kleuren aan de stamtafel opgedist.
De Den-planting
Schutterij St.Mauritius houdt rond de kermisdagen een oude traditie in ere, n.l. het planten van de koningsden op de vooravond van de "bronkprocessie" aan de woning van de nieuwe schutterskoning. Deze traditie stamt van oeroude meigebruiken. Vanaf het begin der schepping is de bloeimaand n.l. de schoonste tijd van het jaar. "Mei", in het Latijns "mensis maius" is genoemd naar de godin Maja of Maiesta, die in de Romeinse mythologie de godin was van de wasdom en de gemalin van de vruchtbaarmakende Vulcanus. In de godenleer der Hindoes is Maia de vrouwelijke verpersoonlijking van het scheppend beginsel. In de middeleeuwen en later vierde men de eerste mei door feesten en spelen naar aanleiding van het einde van de winter. In de Provence bijvoorbeeld werd een boom opgericht, bekroond met groen. In ons eigen Limburg vieren meifolklore en -tradities nu nog hoogtij! Vroeger plantte men o.a. meibomen voor de deur van personen aan wie men eer wenste te betuigen... Het "kapen" van deze bomen hoorde er nu eenmaal bij...
Volgens het reglement van schutterij St.Mauritius mag de koningsden niet geplant worden buiten de parochiegrenzen van Schin op Geul of Oud-Valkenburg. Wordt een lid koning, dat echter niet woonachtig is in een van beide parochies, dan wordt de den aan het schutterslokaal geplant. Het planten van deze koningsden is in dit geval ook toegestaan aan de woning van zijn ouders of bij een familielid, mits deze uiteraard wél woonachtig zijn in een van beide parochies. Bovendien mogen slechts ereleden mee schieten voor de hoogste eer, mits zij woonachtig zijn in de parochies Schin op Geul of Oud-Valkenburg... Met het planten van de koningsden wordt de nieuwe schutterskoning officieel geïnstalleerd, waarna hij op kermiszondag voor de eerste keer in deze hoedanigheid, geflankeerd door zijn officieren, meetrekt in de bronkprocessie. Zo wil het de Struchtse schutterstraditie...
Een officiële drumband
Wiel Thoma heeft inmiddels de tamboermaître-stok overgenomen van Frans Ackermans. Tamboers en hoornblazers oefenden constant en onder zijn bezielende leiding wordt besloten tot uitbreiding over te paan. Op woensdag 12 augustus 1959 werd een muzikale rondgang gehouden door het dorp om zodoende een gedeelte van de benodigde gelden bijeen te brengen. De datum was niet slecht gekozen. Door het aanhoudende mooie weer wemelde het van de toeristen die het optreden een leuke vakantiebelevenis vonden en ook een duit in het zakje deden. De muzikanten werden voorafgegaan door een geluidswagen, die het doel van een en ander aankondigde. In de wintermaanden werd hard geoefend. Diverse nieuwe instrumenten werden aangeschaft en in het voorjaar 1960 kon St.Mauritius Strucht zich presenteren met een officiële drumband. Instructeur was de heer Bér Stevens uit Valkenburg.
Op het schuttersfeest te Heerlen, dat op 15 mei van dat jaar plaatsvond, behaalde de drumband reeds de tweede plaats, hetgeen zeker een mooie beloning betekende voor het vele werk.
Zondag 24 juli werd in Strucht het 72e bondsschuttersfeest gehouden van de Zuid- Limburgse Schuttersbond. Tijdens de officiële opening reikte loco-burgemeester Heynens van Valkenburg-Houthem de zilveren medaille behorende bij de Orde van Oranje Nassau uit aan schutterij-secretaris Willem Weerts wegens zijn 60-jarig lidmaatschap. Maandagavond toog de Struchtse schutterij in vol ornaat vanaf de feestweide naar de woning van de gedecoreerde, tevens het schutterslokaal. Stram in de houding werd er gedefileerd. De overige Schin op Geulse verenigingen lieten zich ook niet onbetuigd en diverse afgevaardigden maakten hun opwachting. Het dansorkest "De Gerlies" luisterde de avond muzikaal op en menig glaasje gerstenat werd soldaat gemaakt op de gezondheid van de feesteling.
Naast de zomer- en weidefeesten die regelmatig werden georganiseerd door schutterij en fanfare en naderhand ook door zangkoor Inter Nos, kwamen inmiddels ook de "kringfeesten" van gymnastiekvereniging "Het Geuldal" in zwang. Uit een goed bijgehouden lijst blijkt dat schutterij St.Mauritius in een tijdsverloop van 10 jaar (1950-1960) in totaal 209 prijzen wist te bemachtigen, te weten: 8 ereprijzen, 137 eerste prijzen, 39 tweede prijzen, 13 derde prijzen, 10 vierde prijzen, 1 vijfde- en 1 zevende prijs.
7. Voor- en tegenspoed in de jaren '60
Op zondag 2 juli 1961 nam schutterij St.Mauritius deel aan het Oud-Limburgs Schuttersfeest te Leveroy, een van de warmste O.L.S-feesten. Het was uitgesproken heet,temperatuur 34°C... Tijdens de optocht is menig zweetdruppeltje gelaten en de medelijdende bevolking bood glazen water aan om de dorstige schutters iets te verfrissen. Hoe warm het was? Een gedeelte van de weg, dat pas voor kort van een nieuwe laag asfalt was voorzien, dreef van de teer en menige schoenzool en hak bleven in deze substantie achter, een ware lijdensweg... Nadat op dit Oud-Limburgs Schuttersfeest de ereprijs exercitie werd behaald, togen de Mauritiusmannen op zaterdag 22 juli van dat jaar vol goede moed naar Klimmen, alwaar het kampioenschap groepsexercitie plaatsvond. In de afgelopen weken was intensief geoefend. De Struchtenaren gaven in Klimmen een nummer exercitie ten beste dat een daverend applaus van de toeschouwers opleverde, maar in de ogen van de jury niet in aanmerking kwam voor het kampioenschap. Voerendaal ging, met 1/4 punt verschil, met de eer strijken. St.Mauritius moest genoegen nemen met de tweede plaats!
Zondag 10 september 1961 nam de Struchtse schutterij deel aan een internationaal schuttersfeest te Monschau, waaraan tevens een uitstapje gekoppeld werd, terwijl op 12 november van dat jaar Willem Weerts zijn functie van secretaris/penningmeester wegens zijn hoge leeftijd overdroeg aan Charel Jennekens. Meer dan 50 jaar behartigde Willem Weerts deze functie op voorbeeldig wijze.
15 November 1961 werd de heer P.Laval, oud-voorzitter en erevoorzitter van schutterij St.Maurtius, met schutterseer ten graven gedragen. Niet alleen voor de Struchtse schutterij maakte de heer Laval zich verdienstelijk, maar ook voor het Limburgse schutterswezen in het algemeen. Zo was de heer Laval voorzitter van de R.K. Zuid-Limburgse schuttersbond en in 1937 medeoprichter van de Federatieve Bond van Schutterijen in Limburg, de latere Oud-Limburgse Schuttersfederatie.
Zondag 14 februari 1962 was de schutterij in vol ornaat present bij de installatie van de nieuwe parochieherder, pastoor Schutgens.
Op 7 april van dat jaar werd Willem Weerts benoemd tot erevoorzitter van schutterij St.Mauritius.
De drumband nam zondag 9 september 1962 deel aan het drumbandconcours te Schin op Geul, dat georganiseerd werd door gymnastiekvereniging Het Geuldal. Niet alleen zeven eerste prijzen werden hier in de wacht gesleept, maar tevens het hoogste aantal punten van het gehele concours. Een week later luisterde het voltallige korps het zilveren priesterfeest op van pastoor Houben te Oud-Valkenburg.
Op Tweede Pinksterdag 1963 werd 's middags in de parochiekerk een nieuw vaandel ingewijd, waarna de schutters en genodigden de koffietafel alle eer aandeden. Het koningsvogelschieten vond hierna plaats en het was voorzitter Albert Smeets die met het 174ste schot de laatste restjes van het vogelbeest naar beneden haalde, terwijl op zondag 14 augustus van dat jaar schutterij St. Mauritius weer aan de beurt was om een bondsschuttersfeest te organiseren.
Zaterdag 13 juni 1964 maakten de Struchtse schutters in vol ornaat hun opwachting in de gemeentegrot van Valkenburg ter ere van het privé-bezoek van Prins Bernhard. Ook gaf men acte de présence t.g.v. het behaalde kampioenschap van voetbalvereniging Struchter Boys, hetgeen tevens dat jaar promotie inhield naar de 4e klas K.N.V.B. Een gebeurtenis waarop, vooral in die kleine Struchtse gemeenschap, gefeest moest worden.
De schutterij, die de laatste jaren qua ledenaantal sterk was achteruitgegaan, kwam in 1964 weer goed voor de dag, dank zij de inzet van het bestuur door het houden van een ledenwerfactie.
Op 20 maart 1965 werd erevoorzitter W.Weerts met schutterseer naar zijn laatste rustplaats begeleid. Ook 3 augustus van dat jaar had de schutterij de droeve taak een van haar trouwe leden ten graven te dragen. J.Savelberg werd op zijn laatste tocht door "zijn" Mauritiusmannen vergezeld. Zo moest de Struchtse schutterij in 1965 voor goed afscheid nemen van twee steunpilaren. Aan haar de taak om het voorbeeldige werk van "d'r Willem" en 't Sjengske' in onderlinge samenwerking en verstandhouding voort te zetten! In 1965 werd tevens in Oud-Valkenburg de installatie van pastoor Kusters opgeluisterd.
Met traditie gebroken...
Nadat op 27 maart 1966 pastoor Abels te Schin op Geul werd ingehaald en na deelname aan de gebruikelijke Oranje-Optocht op 30 april van dat jaar, keken de Mauritiusschutters vol verlangen uit naar Tweede Pinksterdag. Na lang wikken en wegen had de vereniging uiteindelijk besloten de grote stap maar te wagen en nieuwe uniformen aan te schaffen. De oude uniformen dateerden van 1950 en hadden zodoende een respectabele staat van dienst achter de rug. Besloten werd de inzegening te laten plaatsvinden op Pinkstermaandag. De keuze was gevallen op een infanterie-uniform eind 19e eeuw, waarbij jas en pantalon uit één kleur waren vervaardigd, namelijk donkerblauw. Tevens werd het geheel gecompleteerd met een rode koord, witte koppel en witte slobkousen. De blauwe kepie zou voorzien worden van een witte pluim. De rode uitmonstering was bij de officieren in goudkleur, terwijl deze in plaats van een witte koppel een oranje bandsjerp zouden gaan dragen. Zodoende werd met een oude traditie gebroken.
Door de eeuwen heen heeft de Struchtse schutterij een tenue gedragen, bestaande uit blauwe uniform jas met witte pantalon en blauwe kepie. Dit werkelijk vertrouwde beeld was verleden tijd geworden... Met een beetje weemoed werden de nieuwe uniformen aangetrokken, maar toch vol trots togen de schutters met tromgeroffel en klaroengeschal ter kerke alwaar tijdens de hoogmis de inzegening plaatsvond. In het schutterslokaal wachtte een goed verzorgde koffietafel, waarna de jubilarissen gehuldigd werden. Piet Ackermans, Mathieu Cuypers en Zef Swillens ontvingen het kruis van verdiensten wegens hun 40-jarig lidmaatschap en voor Albert Smeets en Sjeuf Kikken was eenzelfde kruis vanwege hun 25-jarig lidmaatschap, waarbij op de gebruikelijke schuttersmanier niet werd gekeken op een paar jaar meer of minder. Ook commandant René Weerts werd in de bloemetjes gezet voor zijn inzet voor de Struchtse schutterij.
Damescomité
Het pas opgerichte damescomité opende hierna de drukbezochte receptie en kon het bestuur reeds een fors bedrag overhandigen, hetgeen bewijst dat de door de dames georganiseerde activiteiten met goed resultaat waren afgesloten. Het damescomité dat gevormd werd door diverse echtgenotes en verloofden van leden was in de loop der jaren uitermate actief. In 1996 werd dit comité ontbonden. Er waren toen nog slechts 2 leden over. Een aantal dames werkt vanaf die tijd wel nog mee aan de organisatie van evenementen - voornamelijk op het gebied van het eetgebeuren - echter niet meer onder de naam "damescomité".
Na enkele vrije uurtjes maakten de schutters zich die pinkstermaandag 1966 weer op voor het koningsvogelschieten en het was Ger Jennekens die de laatste restjes naar beneden deed tuimelen. Het was inmiddels behoorlijk laat geworden en in het opkomende maanlicht werd de nieuwbakken koning door zijn collega's naar het schutterslokaal begeleid, alwaar met het traditionele koningsbal een einde komt aan deze prachtige "schuttersdag".
Speenvarkens en bier..
Op zaterdag 4 juni 1966 toog het korps reeds in de voormiddag richting Oud-Valkenburg om de opening van het "Halewijn Museum" in kasteel Genhoes op te luisteren, met o.a. een officieel ontvangst van gasten en belangstellenden. En bij een dergelijk gebeuren hoort nu eenmaal een schutterij! Het geheel was in middeleeuwse stijl opgezet en spijzen en drank werden ook in die trant geserveerd zoals bier in grote stenen kruiken en speenvarkens aan het spit. Dat men hier binnen de kortste keren in opperbeste stemming verkeerde, behoeft geen betoog...
In 1966 besloot de gemeenteraad van Valkenburg-Houthem de gemeentesubsidie te verhogen van FL. 250,- naar FL. 500,-.
Het bestuur is in die tijd als volgt samengesteld: Albert Smeets, voorzitter., Frans Ackermans, vice-voorzitter., Charel Jennekens, secretaris-penningmeester en verder Zef Swillens en Sjeuf Kikken.
Vrijdag 28 april 1967 moesten Piet Ackermans, Mathieu Cuypers en Zef Swillens om 10.00 uur 's morgens op het gemeentehuis te Valkenburg verschijnen, niet wetend wat hun te wachten stond... Tot ieders verrassing werden zij hier door burgemeester Breekpot onderscheiden met de zilveren medaille behorende bij de Orde van Oranje Nassau! De schutterij wordt inderhaast bij elkaar getrommeld en 's avonds rukt het korps uit om deze trouwe leden aan hun woning een serenade te brengen. De gedecoreerden die dit alles geenszins hadden verwacht waren tamelijk onder de indruk en geneerden zich niet hieraan uiting te geven...
Op maandag 1 mei stond de Struchtse schutterij St.Mauritius in vol ornaat aangetreden in de hal van het Valkenburgse gemeentehuis om de receptie ter gelegenheid van de verjaardag van Koningin Juliana op te luisteren. Er was nog een rede om feest te vieren, n.l. de geboorte van een koningszoon. Prinses Beatrix had n.l. enkele dagen geleden het leven geschonken aan een prinsje: Willem-Alexander! Vice-voorzitter Fr.Ackermans sprak woorden van proficiat en tot slot een welgemeende gelukwens aan de burgemeester persoonlijk met de hem ten deel gevallen hoge onderscheiding van Ridder in de Orde van Oranje Nassau! Hierna werd het geweer gepresenteerd en door de drumband het "Wilhelmus" ten gehore gebracht dat misschien nooit zó op zijn plaats was als hier...
Op vrijdag 1 september 1967 werden in Schin op Geul filmopnamen gemaakt waaraan de schutterij eveneens haar medewerking verleende en zondag 3 september brachten de Mauritiusmannen het Limburgse Groene Kruis afd. Schin op Geul een dankbare hulde t.g.v. het 40-jarig bestaan. Tenslotte werd zondag 1 oktober, op uitnodiging van het zanggezelschap Inter Nos, de feestelijke onthulling van het monument aan het Kerkplein te Schin op Geul luister bijgezet. Dit monument, een bronzen Orpheus-beeld, is een geschenk van de Politiekapel uit Ljubljana, Joegoslavië, aan Schin op Geul.
Op 30 juni 1968 werd in Strucht een bondsschuttersfeest georganiseerd dat dankzij de geweldige weersomstandigheden voortreffelijk slaagde. Pastoor Coenen werd in 1968 geïnstalleerd, een plechtigheid die in Schin op Geul toch wel een gewoonte begint te worden...
De schutterij telt dat jaar 34 leden, inclusief het bestuur. De drumband bestond uit 8 tamboers en 5 klaroenblazers. 10 Geweerdragers maakten deel uit van het korps. Albert Smeets die zich bedankte als voorzitter, werd op de ledenvergadering van 19 april 1969 opgevolgd door Charel Jennekens. Secretaris-penningmeester werd Frans Ackermans. De zogenaamde "platte" trommen, voorzien van natuurvellen, zette men aan de kant en werden vervangen door de moderne paradetrommen met plastic vel. Naderhand worden ook een nieuwe overslagtrom en twee paukentrommen aangeschaft.
Het 100e bondsschuttersfeest
Het 100e bondsfeest van de Zuid-Limburgse Schuttersbond dat op 18 mei 1969 in Ubachsberg gehouden zou worden, werd wegens de bar slechte weersgesteldheid afgelast en uitgesteld tot Tweede Pinksterdag. Ondanks een jarenlange traditie moest het vogelschieten verschoven worden. Schutterij St.Mauritius werd in Ubachsberg gehuldigd omdat het korps vanaf het eerste bondsschuttersfeest in 1932 trouw is gebleven aan de schuttersbond. Een wimpel werd aan het vaandel bevestigd. De drie oudste schutters Piet Ackermans, Mathieu Cuypers en Zef Swillens werden hier persoonlijk bij betrokken en droegen sindsdien met trots het uitgereikte herinneringsspeld...
Vrijdag 25 juli 1969 luisterde St.Mauritius het gouden bestaansfeest van fanfare St.Cornelius op, dat in samenwerking met het mannenkoor Inter Nos in een grote feesttent aan de Breeweg werd georganiseerd.
8. Ongekende belangstelling voor het schutters wezen
Op het bondsfeest te Epen wordt op 9 augustus 1970 de beker behaald voor het hoogste aantal punten in de algemene onderdelen. Zondag 16 augustus maakte de gehele vereniging een uitstapje naar Beringe bij Helden, alwaar men als gastvereniging deelnam aan het schuttersfeest van de bond Juliana dat georganiseerd werd door de plaatselijke schutterij St.Hubertus. Na afloop van het officiële gedeelte, dat jammer genoeg te lijden had onder wind- en regenvlagen, werd een koud buffet alle eer aangedaan en onder het genot van een pilsje en een stukje stemmingsmuziek werd de verdere avond doorgebracht. "Beringe" werd een onvergetelijke dag, een waardige afsluiting van het schuttersseizoen 1970!
Zondag 23 mei 1971 zou schutterij St.Mauritius deelnemen aan het bondsschuttersfeest te Vaals. Wegens de slechte weersomstandigheden moest dit feest echter worden afgelast en werd uitgesteld tot zaterdag 5 juni. De eerste keer in de geschiedenis van de Zuid-Limburgse Schuttersbond dat een bondsfeest op zaterdag plaatsvindt.! Op dit schuttersfeest bewezen de deelnemende schutterijen zich aan de voorschriften gehouden te hebben betreffende de gerezen moeilijkheden rond de exercitiegeweren. De officieren van Justitie in de Arrondissementen Maastricht en Roermond waren n.l. tot eensluidende voorschriften gekomen, inhoudende een vastlassen van de grendel en het dichten van de loop aan de voorkant.
Op de bondsschuttersfeesten te Mechelen (27 juni 1971) en Margraten (8 augustus '71) eisten de Mauritiusmannen het hoogste aantal punten op voor de algemene onderdelen. Op 5 november van dat jaar werd secretaris-penningmeester Fr.Ackermans in zijn functie opgevolgd door de 19-jarige tamboer Piet Bisschops, die hiermee destijds een der jongste "dagelijks bestuurders" werd in het schutterswereldje.
Tweede Pinksterdag 22 mei 1972 werd het ouderwetse weidefeest uit vroegere jaren op initiatief van de drumbandleden wederom in ere hersteld. Eet- en drinkbuffetten waren op het feestterrein opgesteld en fanfare St.Cornelius luisterde het koningsvogelschieten muzikaal op. Op deze wijze probeerden de leden van de drumband iets "terug te verdienen" van de toch wel vaak hoge uitgaven die een drumband nu eenmaal met zich meebrengt. Het koningsvogelschieten wordt heden nog steeds in deze trant georganiseerd, compleet met schietattracties en mag zich telkenjare in een grote publieke belangstelling verheugen. Vooral in deze tijd die gekenmerkt wordt door "haast en stress" blijkt een weidefeest een "verademing" te zijn'.
Sinds 1973 worden er tijdens het koningsvogelschieten schietwedstrijden gehouden met de zware buks voor het burgerkampioenschap van Strucht. Later kwamen ook de dames aan hun trekken middels een schietwedstrijd voor het dameskampioenschap. Fel wordt er nog steeds gestreden om de "Pastoor Coenen-Wisselbeker".
In 1972 kreeg instructeur M.Blezer uit Trintelen-Eys de repetitieleiding van de tamboers in handen om enkele nieuwe marsen bij te werken, terwijl Bert Scheijen uit Oud-Valkenburg een jaar eerder de klaroenblazers onderhanden had genomen.
Het O.L.S. afgelast!
Zondag 2 juli 1972 was de hoogtijdag van het "Oud-Limburgs", dat te Ubachsberg zou plaatsvinden. Weer eens een O.L.S. in Zuid-Limburg! Het vers ingezaaide feestterrein moest veel hinder ondervinden van een langdurige regenperiode. In de vroege morgen van deze tweede julidag viel er zó veel regenwater dat het terrein voor een groot deel blank stond. Voor de tweede keer in de geschiedenis van de Oud-Limburgse Schuttersfederatie moest dit mammoet feest worden afgelast. In 1927 was dit n.l. eveneens het geval in Stramproy.
Op zondag 13 augustus togen de Struchtse schutters vol goede moed naar dit uitgestelde O.L.S.. Het was snikheet, maar nauwelijks werd na afloop van de optocht het feestterrein bereikt of een onweersbui brak los, die wederom in recordtijd voor een modderbad zorgde. Meer dan de helft van de deelnemende schutterijen, die op dat moment nog aan de optocht deelnamen, werden doorweekt. Tijdens de schietwedstrijd bleek het Struchtse schietteam behoorlijk op dreef te zijn en scoorde 18 punten. Een prestatie voor schietmeester Fr.Ackermans - die deze functie in 1969 van zijn vader had overgenomen - en zijn mannen. In de geschiedenis van schutterij St.Mauritius was het n.l. de eerste keer dat op een O.L.S. 18 punten werden geschoten!
De schietploeg, bestaande uit de schutters Albert Smeets, Frans Ackermans, Pierre Thewissen (uit Hulsberg), Jac. Jennekens, Charel Jennekens en Piet Jennekens, eindigde hierdoor bij de 34 beste teams. Zaterdag 19 augustus koerste het zestal, vergezeld van een supportersschare, weer naar Ubachsberg voor de finale. De verwachtingen waren hooggespannen. Door een jammerlijke misser werd St.Mauritius echter reeds in de eerste ronde uitgeschakeld...
Inmiddels organiseerde de Struchtse schutterij op zondag 30 juli 1972 het 109e bondsfeest van de Zuid-Limburgse Schuttersbond onder ideale weersomstandigheden en op vrijdag 11 augustus werd een muzikale hulde gebracht aan de V.V.Struchter Boys die in een feesttent aan het Gerendal haar 40-jarig jubileum vierde.
Zaterdag 26 augustus 1972 nam de exercitieploeg deel aan de exercitie-kampioenschappen te Voerendaal. Het exercitieteam van Strucht dat steeds zo'n klinkende naam heeft gehad, was de laatste jaren "ingeslapen" en nam reeds diverse jaren niet meer aan de wedstrijden deel. Enkele weken voor dit kampioenschap was het commandant René Weerts eindelijk gelukt een tiental leden bij elkaar te krijgen. Naarstig werd er geoefend maar de routine ontbrak toch duidelijk zodat in Voerendaal slechts een gedeelde derde plaats kon worden bemachtigd, maar de eerste aanzet tot een nieuwe excercitieploeg was een feit... hetgeen in 1976 op het bondsfeest te Voerendaal resulteerde in de ereprijs met 5 punten voorsprong op "rivaal" St. Paulus Epen.
In 1978 geeft St.Mauritius zelfs met een gedeelte van haar exercitieploeg, aangevuld met leden van St.Paulus Epen, op het schuttersfeest te Noorbeek als "Epen-Strucht-Combinatie" een exercitieshow ten beste die in de bond "Berg en Dal" veel bijval en bewondering mag oogsten, waarmee men prompt de krant haalt.
Zaterdag 14 oktober 1972 huldigde de Struchtse schutterij een aantal jubilarissen tijdens een interne feestavond. Vooraf werd echter in de parochiekerk van Schin op Geul een dankdienst opgedragen. 45 Jaar lid waren P.Ackermans, M.Cuypers en J.Swillens. A.Smeets en J.Kicken vierden hun 35-jarig lidmaatschap, terwijl wegens het zilveren jubileum de heren Fr.Ackermans en R.Weerts gehuldigd werden. In 1972 werd tevens besloten ook de leden met 12,5-jaar trouwe dienst in het zonnetje te zetten, waarvoor een groot aantal leden voor het voetlicht moesten treden. Besloten wordt 12,5-jarig jubilarissen in de toekomst tijdens de jaarvergadering te huldigen. Tegenwoordig vindt de huldiging van jubilarissen plaats in het kader van de patroonsviering, de "Mauritiusviering", die telkenjare in september wordt gehouden.
Het damescomité bood de officieren verder nieuwe sabels aan een geste die zeer op prijs werd gesteld. "Wie de jeugd heeft heeft de toekomst" moet men in 1972 gedacht hebben. Zodoende werd in december van dat jaar door Wiel Thoma gestart met het opleiden van een twaalftal jeugdtamboers. Dit was nodig aangezien de schutterij op dat moment over een minimum aantal tamboers beschikte. Het merendeel vertrok n.l. naar het geweerdragerskorps. Wilde zich de schutterijdrumband in het komende schuttersseizoen met een tamelijk aantal leden vertonen, dan moesten deze jeugdleden zo gauw mogelijk klaargestoomd worden, hetgeen wonderwel lukte!
Zondag 27 mei 1973 nam schutterij St.Mauritius als gastvereniging deel aan de gildedag van de kring "Het Land van Cuyck" die door het St.Jansgilde in het Noordbrabantse Gassel werd georganiseerd. Na afloop van de optocht gaven de Mauritiusmannen een exercitiedemonstratie ten beste waarmee veel succes geoogst werd. De militaire oefeningen zijn n.l. op een Brabantse gildedag onbekend.
Op zaterdag 23 juni van dat jaar werd het eerste verenigings-voetbaltoernooi gehouden, georganiseerd door het Comité Samenwerkende Verenigen Schin op Geul, waaraan ook een elftal van de schutterij deelnam.
Zondag 8 juli 1973 wijdde de bisschop van Roermond, Mgr. Gijsen, tijdens de processie te Oud-Valkenburg de nieuwe "Drie Beeldjes" in. De schutterij die van oudsher deze processie beschut, kreeg hier de vererende uitnodiging de bisschop uitgeleide te doen. Voor kasteel Schaloen stelde zich de vereniging in front op, waarna de inspectie volgde. Hierna werd een groepsfoto gemaakt en vond de dodenherdenking plaats op het kerkhof van Oud-Valkenburg.
Op donderdag 6 september van dat jaar was schutterij St.Mauritius met een vaandelwacht vertegenwoordigd in Den Haag, alwaar op het Bezuidenhout een erefront werd gevormd t.g.v. het zilveren regeringsjubileum van Koningin Juliana.
De officieren Albert Smeets en Jeuf Kikken maakten met het koningspaar Groven in 1974 bovendien hun T.V-debuut in het programma "Waar in Bronsgroen Eikenhout", waarvoor tijdens het bondsschuttersfeest in St.Geertruid in dat jaar opnamen waren gemaakt.
Tijdens het Pinksterweekend van 1974 werkte de Struchtse schutterij mee aan De 4-daagse "Pinksterfeesten" die door de gezamenlijke verenigingen werden georganiseerd ten bate van het in aanbouw zijnde gemeenschapshuis in Schin op Geul. Door deze "Pinksterfeesten" moest door de schutterij het traditionele koningsvogel-schieten één week worden vervroegd. Bij de verschillende fancy-fairs die door "Fico", het financieel comité, eveneens voor hetzelfde doel werden georganiseerd, bemanden de Mauritiusmannen - hoe kan het ook anders - de schiettent.
Zondag 7 juli 1974 was schutterij St.Mauritius present bij de officiële opening van het O.L.S. te Wijlre, die gepaard ging met een vlaggenparade. Tevens hadden de Mauritiusmannen de eervolle taak om de schuttersoptocht te openen! Het zestal Piet Bisschops, Zef Smeets, Ger.Jennekens, Jac Jennekens, Albert Smeets en Frans Ackermans schoot 18 punten bij elkaar. Na Ubachsberg de tweede keer in de historie. De stemming zat er goed in en luchtkastelen werden gebouwd. Maar reeds de eerste kavelronde werd een misser geplaatst, en weg waren alle illusies.
Zondag 18 augustus van dat jaar was een gloriedag voor de Struchtenaren. Het hoogste aantal punten in de algemene onderdelen werd die dag op het bondsfeest te Epen behaald.
Sinds 1974 wordt het verenigingskampioenschap met de zware buks verdeeld over het gehele seizoen en wordt zodoende bepaald aan de hand van de genoteerde prestaties tijdens het schuttersseizoen. Dit in tegenstelling tot voorgaande jaren, tijdens welke het persoonlijk kampioenschap op één middag na het seizoen werd uitgeschoten.
Zaterdag 19 oktober 1974 werd de opening van het nieuwe Gemeenschapshuis een feit. Aan deze feestelijkheden gaf ook schutterij St.Mauritius acte de présence.
Sinds de winterperiode 1974/1975 tot heden oefent de schutterij-drumband in dit gemeenschaphuis. De heer Weerts uit Craubeek-Klimmen werd in 1974 aangesteld als instructeur en zou dit 8 jaar blijven. Ook de exercitieploeg volgde het voorbeeld van de drumband en oefende jarenlang in de wintermaanden in de sportzaal van het gemeenschaphuis.
Vrijdag 21 februari 1975 werden tijdens een interne feestavond de zilveren jubilarissen Charel Jennekens, Harrie Somers en Jacq Jennekens gehuldigd wegens hun verenigingstrouw.
Geschilderde vogels...
In 1975 organiseerde schutterij St.Mauritius voor de eerste keer een koningsvogelschieten "nieuwe stijl". Er werd niet, zoals gebruikelijk, geschoten op de oude vertrouwde houten knoest, maar op een vogel die op een spaanderplaat was geschilderd. De ring die met verf om de vogel was aangebracht moest met kogels doorboord worden. De "vogel" werd zodoende als het ware "uitgeprikt". Wie de vogel uit de spaanderplaat zou schieten mocht zich de nieuwe koning noemen. Dit systeem was ingevoerd om het ketsen van kogels op de harde houten knoest te voorkomen. Het werd die Tweede Pinksterdag een langdurige strijd... 325 Schoten waren reeds afgevuurd en nog geen koning! Door de invallende duisternis moest de strijd worden gestaakt. De zaterdag hierop volgend, 24 mei, verzamelden zich de kandidaten wederom onder de schietstang, en bij het 414e schot (totaal) nam Jacq Jennekens de kans waar om het beest uit de plaat te laten tuimelen. Een jaar later was het Johan Braeken die deze "geschilderde vogel" bij het 282e schot naar beneden haalde. De geverfde ring om de vogel was nu kleiner gemaakt! Vanaf 1977 echter wordt weer geschoten op de oude vertrouwde manier, nu echter is de houten vogel vervaardigd van lagen hechthout die op elkaar gelijmd worden om het af schampen van de kogels te vermijden. Niet alleen voor de schutters, maar zeer zeker ook voor het publiek blijkt e.e.a. toch veel aantrekkelijker te zijn!
Straatkermis
Zaterdag en zondag 12 en 13 juli 1975 zetten de Mauritius-schutters voor de eerste maal de inmiddels traditioneel geworden straatkermis in de buurtschap Walem op touw. Vele maanden van voorbereidingen gingen hieraan vooraf. De laatste week vóór het eigenlijke feest werden het feestterrein in gereedheid gebracht, een feesttent geplaatst en de nodige versieringen aangebracht. De inwoners van deze schilderachtige buurtschap gaven hun woningen een flinke beurt. De gevels werden gewit en de poorten van een nieuwe verf voorzien. Gemeentearbeiders waren in de weer en namen straat en greppels onder handen, want Walem moest blinken voor dit unieke feest. Een het werd een feest! Was het idee aan het buffet van het schutterslokaal geboren, en had het bestuur met gemengde gevoelens de feestelijkheden afgewacht..., nu kon iedereen zien dat een en ander serieus was bedoeld en de moeite niet voor niets was geweest. Honderden en nog eens honderden bezoekers, waaronder vele toeristen, dromden beide dagen samen. De attracties liepen uitstekend en ook aan de buffetten waren handen te kort. Bevriende schutterijen en muziekgezelschappen zorgden voor de muzikale omlijsting. Deze eerste straatkermis slaagde zowel financieel als organisatorisch, een reden te meer om deze ook in de volgende jaren te continueren. De inwoners van Walem, die normaal samen met Schin op Geul kermis vierden, hadden nu hun eigen kermis... en waren er maar wat trots op! Vanaf 1989 wordt de naam "straatkermis" omgedoopt in "zomermarkt". In die jaren zijn braderieën, Luikse markten en rommelmarkten erg in zwang. Schutterij St.Mauritius speelde in op deze modetrend. Deze zomermarkt is inmiddels een begrip geworden tot in de verre omgeving en mag zich jaarlijks verheugen in duizenden bezoekers die de weg naar Walem weten te vinden.
Wiel Bovens behaalde op het bondsschuttersfeest te Vaals op zondag 3 augustus 1975 zijn 25e medaille als beste vaandrig, terwijl woensdag 6 augustus op de Struchtse schutters de droeve taak rustte om een der oudste schutters, Mathieu Cuypers, naar zijn laatste rustplaats te begeleiden. Hij was niet alleen een voortreffelijk "schieter", maar tevens een verdienstelijk lid van de Struchtse schutterij, een van die stille werkers die nimmer op de voorgrond trad maar waarop steeds een beroep kon worden gedaan.
Dinsdag 7 oktober 1975 bracht schutterij St.Mauritius in vol ornaat een klinkende serenade aan fanfare St. Cornelius, die twee dagen eerder op het bondsconcours te Ransdaal een eerste prijs met lof der jury behaalde, hetgeen tevens promotie betekende naar de superieure afdeling.
In 1975 werd verder een wisselbeker in het leven geroepen om de onderlinge schietwedstrijden contra de schutters van St.Sebastianus uit Klimmen, die in 1974 aanvingen, meer gestalte te geven. Deze onderlinge schietwedstrijden Strucht-Klimmen, die 2 tot 4 keer per jaar werden gehouden, treft men ook heden nog steeds op de drukke schuttersagenda aan en vinden tegenwoordig 4 keer per seizoen plaats in de vorm van 2 uit- en 2 thuiswedstrijden. Op 29 en 30 november 1975 werd door de schutterij in het gemeenschapshuis een groot windbuksconcours georganiseerd dat een jaar later nog eens herhaald werd terwijl op de koude maandagochtend 29 december 1975 de Mauritiusmannen andermaal de droeve plicht hadden om een der nestors in de schutterswereld, oud-schietmeester Piet Ackermans met schutterseer ten graven te dragen. Hij was o.a. vice-voorzitter van St.Mauritius van 1938-1946 en bovendien bestuurder van de Zuid-Limburgse Schuttersbond in de periode 1955-1964. 1975 betekende dus een voorgoed vaarwel voor twee plichtsgetrouwe leden...
Als we aan het einde van 1975 een lijst met behaalde prijzen bestuderen, komen we tot de conclusie dat in een periode van 10 jaar, te beginnen in 1966 - het jaar van de nieuwe uniformen - niet minder dan 251 prijzen werden behaald. Vier keer behaalde men het hoogste aantal punten in de algemene onderdelen, 2 keer een zilveren schild wegens 18 punten op het O.L.S, verder 14 ereprijzen, 67 eerste prijzen, 81 tweede prijzen, 36 derde prijzen, 30 vierde prijzen, 10 vijfde prijzen, 1 achtste- en 1 twaalfde prijs. Tevens 5 geldprijzen bij het 3-tallenschieten.
Vrijdag 9 januari 1976 toog een vaandelwacht naar de Eurohal te Maastricht, alwaar t.g.v. de opening van de Rijks Universiteit Limburg een Bourgondisch volksfeest plaatsvond. Een erehaag werd hier gevormd bij de "Blijde Incomste" van H.M. Koningin Juliana.
Vrijdag 6 februari werd deelgenomen aan het defilé te Valkenburg ter ere van de installatie van de edelachtbare heer Gilissen, de nieuwe burgemeester van de gemeente Valkenburg-Houthem, en zondag 28 maart van dat jaar luisterden de schutters het 40-jarig priesterfeest op van pastoor Coenen. Zaterdag 11 september 1976 gaf een vaandelwacht van St.Mauritius acte de présence aan de officiële opening van het Schutters-Museum door de gouverneurs van Belgisch en Nederlands Limburg, de heren Roppe en van Rooy, in kasteel Hoensbroek. Zondag 30 januari 1977 vertegenwoordigde een Struchtse schutterijdeputatie de Zuid-Limburgse Schuttersbond t.g.v. het officiële afscheid van Mr.Dr.Ch.van Rooy als gouverneur van Limburg. In de Oranjerie te Roermond werkten de Limburgse schutters mee aan een groots opgezette show van alles wat Limburg zoal aan cultuur te bieden heeft. Een show die later door de Nederlandse t.v. werd uitgezonden in het programma "Van Gewest tot Gewest". Uit onze regio was de eer om aan deze gala-avond mee te werken slechts weg gelegd voor de Mauritius-schutters en het Klokkenkoor van Valkenburg.
Zaterdag 4 Juni 1977 werd Zef Smeets door zijn schuttersvrienden van St.Mauritius naar zijn laatste rustplaats begeleid. Op 43-jarige leeftijd overleed deze trouwe schutterijbestuurder, "schieter" en rechter-guide plotseling op 1 juni toen hij van zijn werk naar huis terugkeerde. Grote verslagenheid en ontsteltenis in het dorp... Zef (Joep) Smeets laat een lege plaats achter...
Zondag 31 juli van dat jaar was Strucht wederom aan de beurt om een bondsschuttersfeest te organiseren. Voor het eerst werd dit schuttersfeest gecombineerd met een 3-daags feestweekend, waarvoor een grote feesttent werd geplaatst. Deze feestelijkheden slaagden voortreffelijk.
Zaterdag 20 augustus 1977 verzamelde zich de Struchtse schutterij om de officiële opening van het nieuwe sportterrein en kantine van de Struchter Boys op te luisteren, terwijl men zaterdag 24 september een hoogtijdag beleefde in de toch wel roemrijke schuttershistorie. Die dag werden 3 jubilarissen gehuldigd. Kolonel Zef Swillens herdacht het feit dat hij 50 jaar geleden toetrad in de gelederen van de schutterij. Luitenant-kolonel Albert Smeets en majoor Sjeuf Kikken vierden hun 40-jarig lidmaatschap. De feestelijkheden werden ingezet met een feestvergadering in het schutterslokaal. Hier deed burgemeester Peters van Wijlre de verheugende mededeling dat het H.M de Koningin had behaagd de zilveren medaille verbonden aan de Orde van Oranje Nassau te verlenen aan jubilaris Kikken, woonachtig in de buurtschap Schoonbron, destijds nog gemeente Wijlre. Eenzelfde onderscheiding had loco-burgemeester Schurgers van Valkenburg-Houthem in petto voor A. Smeets. Voor beiden was dit een volslagen verrassing! In de parochiekerk te Schin op Geul volgde hierna, een dankdienst, waarna een druk bezochte receptie in schutterslokaal Weerts een aanvang nam.
Weer toneel
Zondag 19 februari 1978 werd in Schin op Geul weer toneel gespeeld. Vele jaren geleden had het Geuldorpje een eigen amateur-toneelgezelschap. Maar door o.a. gebrek aan accommodatie heeft dit gezelschap opgehouden te bestaan. Het actieve damescomité van de schutterij had het plan opgevat om de dorpsgenoten weer eens te laten genieten van onvervalst amateurtoneel. De toneelvereniging De Vriendenkring uit Vilt werd bereid gevonden en zo werd het dialect blijspel "'t Geldkiske van Oma" voor een druk bezette zaal opgevoerd. Deze toneelavond werd een succes en in de loop der jaren volgden er meer totdat in 1985 in Schin op Geul een eigen toneelvereniging onder de toepasselijke naam "Sjin op Planken" werd opgericht. Deze Schinse toneelvereniging is echter momenteel helaas niet meer actief.
Zaterdag 10 juni 1978 vonden voor de eerste keer schietwedstrijden plaats voor het kampioenschap van "Groot-Valkenburg", zowel in korpsverband als persoonlijk. De "schieters" van de drie schutterijen uit de gemeente Valkenburg-Houthem kwamen die dag onder de schietstang in Strucht bijeen, te weten de Jonge Nobele van Valkenburg, St.Martinus uit Houthem en de organiserende schutterij St.Mauritius van Strucht. In 1982 sloot ook het Nachtwachtgilde uit Berg en Terblijt aan, hetgeen een gevolg is van de gemeentelijke herindeling die bepaalde dat Berg per 1 januari 1982 deel zou uitmaken van de nieuwe gemeente Valkenburg aan de Geul. Voor het korpsschieten was door de gemeente een wisselbeker beschikbaar gesteld en voor het persoonlijk kampioenschap schonk burgemeester Gilissen een wisseltrofee. Deze schietwedstrijden vonden op toerbeurt plaats en de Struchtenaren wisten, zowel met het A-zestal als persoonlijk, steeds hoge ogen te gooien. Menig kampioenschap werd dan ook behaald. In 1998 kwam een einde aan dit gemeentelijk schietconcours om het 10 jaar later, in 2008, weer in ere te herstellen.
Dress anno 1829
Inmiddels is de schutterij weer aan nieuwe uniformen toe. De uit 1966 daterende kledij is nagenoeg versleten... Na een bezoek aan het Legermuseum te Leiden en na rijp beraad kiest de vereniging voor het uitgaanstenue van de "Afdeling Grenadiers", die op 7 Juli 1829 te Brussel werd opgericht. Deze uniformen kunnen in grote lijnen als volgt omschreven worden: Blauwe slippenjas met rode staande kraag. De slippen uitgevoerd met rode omslagen. Het front van de jas voorzien van gele galonstellen. Verder grijze pantalon en blauwe sjako compleet met gouden grenadierszon, waarop een nikkelen granaat. De sjako is tevens voorzien van een rode paardenharen pluim. Een gele vangsnoer completeert het geheel. Bij de officieren is de kleur geel uitgevoerd in goud. De jeugdleden werden gestoken in een speciaal "jeugduniform" dat harmonieert met de overige kledij, te weten: blauwe jack met twee rijen sierknopen, grijze pantalon en tevens blauwe veldmutsen voorzien van rood kwastje en gele geborduurde granaat. De presentatie vond plaats op kermiszaterdag 1978. Het bestuur had rond de aanbieding van de nieuwe uniformen een feestprogramma samengesteld dat vrijdag 16 juni werd ingezet met het planten van de koningsden ten huize van de nieuwe schutterskoning Wim Weerts, een kleinzoon van erevoorzitter Willem zaliger. Bij die gelegenheid droeg men voor de laatste keer de oude uniformen. Kermiszaterdag 17 juni was het dan zover. Om half acht 's avonds presenteerden zich de Struchtse schutters in het gemeenschapshuis in splinternieuwe uniformen. Een hoogtepunt in de Struchtse schuttershistorie! Voorzitter Ch.Jennekens kon vele genodigden welkom heten, waaronder de geestelijke - en wereldlijke autoriteiten van parochie en gemeente.
De Slag bij Brussel
Jhr.Mr.Serraris uit Vlijmen maakte eveneens zijn opwachting, een nazaat van luitenant-kolonel Serraris die in 1829 de leiding had over het derde bataljon van de "Afdeling Grenadiers". Drie bataljons namen in 1829 deel aan de gevechten te Brussel waarbij het Eerste bataljon de paleizen van de Koning en Prins Frederik en het gebouw der Staten Generaal bezette. De heer Serraris bood een prent aan van deze gevechten te Brussel. Federatievoorzitter L.Jans ging dieper in op de geschiedenis van de uniformen en onderstreepte zijn lofwoorden met een toepasselijk geschenk: een tot kunstwerk omgewerkte oude granaat, afkomstig uit de vesting Maastricht. Grenadiers waren n.l. oorspronkelijk infanteristen die tevens van handgranaten voorzien waren. Deze granaten waren holle gietijzeren ballen die gevuld waren met buskruit en voorzien van een "zundgat", waarin een lont gestoken werd. De handgranaat werd in 1672 ingevoerd. Er waren verder nog enkele verrassingen voor de Struchtse schutterij. Zo werd de vereniging een splinternieuw vaandel aangeboden, een geschenk van de dames Bovens-Hermans, Swillens-Haesen, Somers-Lemmens en Hoven-Somers. Dit vaandel werd, evenals het voorgaande, vervaardigd door Sjef Swillens, de huidige voorzitter van St. Mauritius. Het damescomité liet zich ook niet onbetuigd en bood 25 antieke Duitse exercitiegeweren aan uit 1888, die beter harmoniëren met het nieuwe uniform. Hierna werden de Mauritiusmannen bedolven onder de vele gelukwensen tijdens een overweldigende receptie. Dank zij een goed financieel beleid, de steun van de bevolking, subsidies van Gemeente en Anjerfonds en het welslagen van de straatkermissen en het laatste schuttersfeest met feestweekend in 1977, was in 1978 ook het financiële gedeelte rond en kon 60 mille op tafel worden gelegd voor deze prachtige uniformen.
Kermiszondag 18 juni hield de drumband in de prille morgenuren haar traditionele réveille, waarmee de kermis wordt aangekondigd. Enkele uren later flankeerden de schutters het Allerheiligste tijdens de bronkprocessie. In tegenstelling tot de meeste schutterijen opent schutterij St.Mauritius de processie niét, maar neemt de symbolische bescherming van het Allerheiligste voor haar rekening. De schutterij vormt dan ook een ere-garde in de processie vlak bij het Allerheiligste.
De Struchtse schutterij heeft - voor zover bekend - géén bielemannen gekend in haar gelederen, welke op vele plaatsen de processie openen om symbolisch obstakels weg te ruimen, die vooral aan de tijden herinneren van woelige godsdiensttwisten. In het moeilijke tijdperk van de Reformatie (l6e eeuw) probeerden n.l. antikatholieken de processies door middel van barricaden te stagneren. Het z.g. "Paolhouwe" is hiervan afgeleid. Na afloop van de processie werden in de parochiekerk van Schin op Geul de nieuwe uniformen ingezegend en begeleidde fanfare St.Cornelius de feestvierende schutterij in triomftocht naar het schutterslokaal, alwaar een toost werd uitgebracht op de nieuwe aanwinst. Kermismaandag 19 juni werd om 9.00 uur 's morgens volgens traditie de schuttersdienst in vol ornaat bijgewoond met na afloop de dodenherdenking op het kerkhof. Vervolgens vond een muzikale rondgang plaats door Schin op Geul en Strucht, waarbij de diverse lokaliteiten niet vergeten werden. Een rondgang die eindigde in het schutterslokaal, alwaar volgens gebruik de inwendige mens werd versterkt, en er een einde kwam aan een druk kermisprogramma... Deze rondgang op kermismaandag, waarbij de "heiligehuuskes" (café's) alle eer wordt aangedaan is een oud gebruik. In vroegere jaren werd Oud-Valkenburg diezelfde dag eveneens bezocht, alwaar de overleden schutters werden herdacht. Kasteel Schaloen werd dan per traditie met een bezoek vereerd. In die tijd kon men op de vijver van het kasteel roeien en het kwam wel eens voor dat er iemand met een wazige blik naast het roeiboot je stapte... en pardoes het water in duikelde... Sinds 1970 wordt de dodenherdenking in Oud-Valkenburg gehouden na afloop van de processie alhier en houdt de schutterij haar rondgang op kermismaandag alleen nog door Schin op Geul en Strucht.
Schutterslatijn
Als we zo in gedachten die schutter naast het bootje zien stappen, schiet ons een verhaal te binnen, dat nu nog steeds de ronde doet. In die vroegere jaren werd wat afgelachen! "Zo nam de Struchtse schutterij op een zomerdag in de jaren '50 deel aan een schuttersfeest te Heerlen. Tamboer Pierre Bemelmans, die er nooit voor schroomde het tromvel pijn te doen en van alle inspanningen transpirerende handen had gekregen, kon op het moment dat men de Saroleastraat in marcheerde zijn tromstok niet meer in bedwang houden. Deze gleed uit zijn rechterhand en vloog omhoog...Op het moment dat hij langs de trom omlaag viel, gebeurde het... In een fractie van een seconde bedacht de ongelukstamboer zich... en schopte onder de nog net niet op de grond gevallen tromstok, die wederom als een pijl de lucht in vloog... Bij diens terugkeer naar moeder aarde kon Pierre de stok met zijn rechterhand opvangen en voort ging het weer met de aloude mars "Dao-achter-kómme-ter-nóg-nóg-nóg....dao-achter-kómme-ter-nóg." De toeschouwers in de Saroleastraat, die getuige waren van de "show", dachten dat het zó moest, en trakteerden de Struchtenaren op een daverend applaus.
Maar laten we terugkeren naar het jaar 1978... Met de nieuwe uniformen oogsten de Mauritiusmannen veel bewondering en waren vaak het mikpunt van talloze filmers en fotografen. Op de bondsschuttersfeesten te Gulpen (30 juli) en Oost-Maarland (3 september van dat jaar) werd het hoogste aantal punten behaald voor de algemene onderdelen. In 1978 was het bestuur als volgt samengesteld: Ch.Jennekens, voorzitter., Zef Swillens, vice-voorzitter., Piet Bisschops, secretaris-penningmeester., en verder Sjeuf Kikken, Harrie Somers, Frans Marcus en Piet Herben. De ledenlijst meldt in dat jaar 51 leden inclusief het bestuur. 17 Geweerdragers maakten deel uit van het korps en 18 drumbandleden.
Dinsdag 28 november 1978 werd medewerking verleend aan het radioprogramma "Langs de Weg", waarvoor die dag in hotel Salden te Schin op Geul opnames werden gemaakt over de historie en cultuur van ons Geuldorpje. Tijdens de algemene ledenvergadering van 6 april 1979 worden de nieuwe statuten aangenomen. In verband met het "Nieuwe Verenigingsrecht" anno 1979 werden deze statuten in dat jaar opgenomen in een notariële akte en liet de schutterij zich tevens inschrijven in het verenigingen-register bij de Kamer van Koophandel te Maastricht.
Op zondag 1 juli 1979 viel St.Mauritius voor de tweede maal (na Wijlre) de eer te beurt als nummer 1 de optocht tijdens het Oud-Limburgs Schuttersfeest in Voerendaal te mogen openen. De Struchtenaren waren "op volle oorlogssterkte" naar Voerendaal getogen dat resulteerde in prachtige groepsprijzen, waaronder eerste prijs beste houding optocht, hetgeen de eremedaille van de stad Maastricht opleverde en eerste prijs mooiste militair uniform. Mochten de Struchtse schutters reeds met een kleurenfoto in het programmablad "Televisier" prijken, dat met het artikel "Daar komen de schutters" aandacht schonk aan dit Oud-Limburgs Schuttersfeest, op maandag 30 juli zond de K.R.O- televisie een 50-minuten durende reportage uit van dit schuttersgebeuren waarbij schutterij St.Mauritius minutenlang de "huiskamers binnen marcheerde". De Belgische t.v. zond naderhand dit programma nogmaals uit. Medewerking werd ook verleend aan radio-opnamen van de R.O.Z. tijdens dit O.L.S.
Op zaterdag 14 juli 1979 openden de Mauritiusmannen de jubileumfeesten van de 60-jarige fanfare St. Cornelius. Aangezien de schutters op zondag 15 juli wegens deelname aan het federatiefeest te Linne niet aanwezig konden zijn op de receptie, werd die zaterdag een serenade gebracht aan de jubilerende fanfare, terwijl op vrijdag 24 augustus 1979 schutterij St. Mauritius een muzikale rondgang hield door het centrum van Valkenburg in het kader van de Wereldkampioenschappen Wielrennen.
Vrijdag 30 november 1979 kwam de gehele schuttersfamilie in het schutterslokaal bijeen om 5 jubilarissen te huldigen. Frans Ackermans en Rene Weerts vierden hun 35- jarig lidmaatschap terwijl de heren Piet Jennekens, Ger Jennekens en Pierre Bemelmans in het zonnetje werden gezet wegens hun zilveren jubileum. Zondag 20 januari 1980 wordt Frans Ackermans opgenomen in de "Edele Eedbroederschap van de Souvereine Orde van de Rode Leeuw van Limburg en de Heilige Sebastianus". Tijdens een plechtigheid te Maaseik ontving hij die dag de bijbehorende onderscheidingen met oorkonde voor zijn vele verdiensten voor het schutterswezen. Zo was hij van 1970 tot 1977 secretaris van de Oud Limburgse Schuttersfederatie en sinds de eerste aflevering in 1969 redacteur/samensteller en uitgever van het schuttersblad "Geeft Acht". Dit blad verscheen 10 jaar. Vanaf 1967 is Frans Ackermans tevens secretaris van de Zuid-Limburgse Schuttersbond. Een onderscheiding die zeker op zijn plaats is. Frans Ackermans zou bondssecretaris blijven tot 1988. In dat jaar werd hij benoemd tot erebestuurslid van de R.K. Zuid-Limburgse Schuttersbond.
Salzburg
Op uitnodiging van de stadsschutterij "Haspinger Schützen" uit Salzburg nam schutterij St.Mauritius deel aan het Internationales Schützentreffen" dat van 2 t/m 4 mei 1980 in deze Oostenrijkse muziekstad werd georganiseerd. De pers besteedde in ruime mate aandacht aan deze trip. Uit onze contreien namen de schutterijen van Valkenburg, Margraten en Vaals eveneens deel aan dit schutterstreffen. Op Koninginnedag, woensdag 30 april, vertrok het 107-personen tellend gezelschap in de vroege morgen met twee touringcars richting Oostenrijk met een reis van circa 850 Km voor de boeg, om op maandag 5 mei de thuisreis weer te aanvaarden. De schutters en grote supportersschare werden ondergebracht in Gasthof Turnerwirt. Hoogtepunt van het schutterstreffen vormde de plechtige schuttersmis in de Dom van Salzburg op zaterdag 3 mei, tijdens welke de schutterij St.Mauritius een bijzondere erezaak kreeg opgedragen, n.l. het vormen van een erewacht nabij het altaar. Duizenden mensen bezochte deze stijlvolle dienst. Er werden verder diverse optredens in de binnenstad verzorgd. Vooral het optreden op de oude marktplaats was groots. Dit werd door een duizendkoppige menigte met grote bewondering en waardering gadegeslagen. Het gejuich en applaus waren aangrijpend.De film- en fotocamera's bleven dan ook niet in de tassen.... De "Neue Kronenzeitung" uit Salzburg maakt hier o.a. gewag van en drukt zelfs een actiefoto van de Struchtenaren af. Ook stond een excursie op het programma naar de Salzbergwerke in Hallein-Dürnberg, waarbij men gebruik maakte van de "Salzbergbahn Berg- und Talfahrt". Ook Berchtesgaden, destijds het buitenverblijf van Hitler, wordt bezocht. Zondag 4 mei werd in de hal van Gasthof Turnerwirt afscheid genomen van gastheer Jozef Atzler. De drumband brengt een muzikale hulde en geschenken worden uitgewisseld. Toen het gezelschap maandagavond 5 mei moe maar voldaan veilig de thuishaven bereikte, was iedereen het er over eens: Het was een geslaagde onderneming geweest. En lang klonk het "Grüss Gott" nog na door de Struchtse dreven...
Tijdens het koningsvogelschieten op Tweede Pinksterdag 26 mei 1980 bood het damescomité de drumband een geheel nieuw instrumentarium aan. Vrijdag 27 juni van dat jaar wordt een serenade gebracht aan het jubilerende mannenkoor Inter Nos, dat het 40-jarig bestaansfeest vierde in een groot feestpaviljoen nabij het sportterrein. Op zondag 11 januari 1981 werd de installatie van de nieuwe parochieherder, pastoor Benders, opgeluisterd terwijl op de algemene ledenvergadering van 3 april 1981 het nieuwe huishoudelijk reglement wordt goedgekeurd, dat het reglement van 1927 gaat vervangen.
Zondag 24 mei 1981 is een gloriedag voor de Struchtse schutters. Op het bondsfeest te Voerendaal werd het hoogste aantal punten behaald in de algemene onderdelen. Het A-zestal behaalde de eerste plaats na kavelen met het gevreesde Ubachsberg en Eys!
De mosselenavond herleeft!
Vrijdag 6 november 1981 wordt de mosselen- en haringavond in ere hersteld. Het is al een hele poos geleden dat de Struchtse schutterij op Oudejaarsavond traditiegetrouw in het schutterslokaal een mosselen- en haringavond op touw zette... Bijna noodgedwongen moest het bestuur, mede onder invloed van de in die tijd opkomende televisie, sinds 1967 afzien van deze gezellige smulavond waarvan de belangstelling van jaar tot jaar afnam. Vanaf 1981 werd deze avond weer in ere hersteld, niet meer op Oudejaarsdag maar op een avond in het najaar, en menigeen was er wat blij mee! Echter sinds het begin van de eeuwwisseling (begin 21e eeuw) , zo rond de jaren 2001-2002, moet deze mosselavond plaats maken voor een op modernere leest geschoeid "natje en droogje" tijdens de viering van het patroonsfeest van de H.Mauritius in september, na afloop van het schuttersseizoen, en worden de Struchtse schutters getracteerd op stokbrood met "werm sjink".
Tijdens het schuttersfeest te Houthem op zondag 16 mei 1982 wordt door schutterij St.Mauritius wederom beslag gelegd op het hoogste aantal punten in de algemene onderdelen. Op het federatiefeest te Margraten op 18 juli van dat jaar, worden eveneens prachtige groepsresultaten geboekt, o.a. eerste prijs houding optocht, ereprijs defilé en ereprijs mooiste geheel!
Kamerschieten
Op kenniszondag 20 juni 1982 werd een oud gebruik door de schutterij in ere hersteld, n.l. het zogenaamde " Kamerschieten", dat plaatsvond bij de aankomst van de processie aan het rustaltaar op het Kerkplein te Schin op Geul. Het zeer oude folkloristische gebruik van het lossen van vreugd schoten... Deze eeuwenoude traditie is in vroegere jaren vaak met veel moed en durf in stand gehouden. Niet alleen bij de wereldlijke gezagsdragers maar ook de hogere geestelijkheid nam in deze wel eens vergaande besluiten... Zo verbood Karel Nicolaas Alexandre d'Oultremont, als bisschop van Roermond, in het jaar 1764 het schieten met kamers bij processies en andere feesten... Het lossen van vreugdeschoten door middel van kamers is een volksgebruik dat teruggaat tot de late middeleeuwen. De aanduiding "kamer" is afgeleid van het achterstuk van een middeleeuws kanon dat van het betreffende geschut losgekoppeld kon worden. Hierin bracht men de lading buskruit aan. De loop bleef op zijn plaats, bijvoorbeeld in het schietgat van de versterking. Nadat de koppeling gebeurd was bracht men het kruit door middel van een lont tot ontploffing, waarna de zware, bolronde kogel met kracht werd weggeschoten. Als het alleen maar feestschoten zijn, wordt de "losse" kamer gebruikt, een korte stalen of gietijzeren bus die de vorm heeft van een afgeknotte kegel met een holte voor de lading en een opening voor de ontsteking. De holte wordt met een kleine hoeveelheid buskruit, het z.g. "zwarte kruit , gevuld. Hierna volgt een prop droog krantenpapier die men vast aanslaat. Vervolgens wordt het nog open gedeelte aangevuld met leem die met tussenpozen wordt aangeslagen. Het ontsteken van de kamers gebeurt veelal met "d'r sjeetbout". Aan deze bout bevindt zich gewoonlijk een lange houten steel. Het uiteinde van de bout wordt in een vuurtje gelegd totdat dit deel heetgloeiend is. Het vooraf aangelegde "kruitpaadje" , te vergelijken met een lont, dat naar het ontstekingsgat leidt, wordt met deze gloeiende bout aangestoken waarna de inhoud van de kamer met een geweldige dreun tot ontploffing komt.In Strucht worden de kamers geschoten door de schietmeester van de schutterij, die geassisteerd wordt door een of meerdere schutters.
In 1982 liet schutterij St.Mauritius 10 "kamers" vervaardigen om dit zeer oude en mooie volksgebruik na vele jaren te doen herleven. Deze kamers zijn van modernere makelij en minder gevaarlijk voor de " kamerschieter", het effect is echter als van oudst!! Sinds 1983 daveren de kamers op het moment dat de nieuwe schutterskoning bekend is. Ook bij gelegenheid van de jaarlijkse bronkprocessie worden kamers geschoten tijdens de laatste zegen bij het monument aan het Kerkplein. Er worden dan 7 "kamers" geschoten. Waarom zeven kamers? In de oudheid blijkt de 7 een heilig getal te zijn. In de Rooms-Katholieke leer spreekt men o.a. van de schepping in 7 dagen en de 7 sacramenten.
Zondag 1 augustus 1982 wordt in Strucht het 141e bondsfeest georganiseerd van de Zuid-Limburgse Schuttersbond, dat gecombineerd werd met een 3-daags feestweekend in een grote feesttent. De Spielmannszug "Weserland" uit het Duitse Wahmbeck-Bodenfelde luisterde de schuttersoptocht muzikaal op. Stortregende het op talrijke plaatsen rond Schin op Geul... het schuttersfeest in Strucht bleef hiervan bespaard. "Schutters aan ramp ontsnapt" schreven de kranten de dag er na... Zaterdag 7 augustus kwam een einde aan de reeks schuttersevenementen. Die dag vond in Strucht de uitkaveling plaats van de erekruisen en bondskampioenschappen, een organisatie die sinds 1972 automatisch aan het laatste bondsschuttersfeest gekoppeld is. Waren de weergoden de organisatoren uit Strucht tijdens de feestelijkheden een week van te voren uitermate gunstig gezind, nu gooiden zij echter roet in het eten... Tussen de buien door konden de schietwedstrijden worden afgewerkt, waarna een noodweer losbarstte, waardoor Valkenburg en omgeving in de kortste keren blank stonden. Aan het feestterrein werd gelukkig geen schade aangericht...
Zaterdag 28 augustus 1982 werd in Valkenburg het 50-jarig jubileum gevierd van de Zuid-Limburgse Schuttersbond met een plechtige dienst in de Nieuwe Kerk, een schuttersoptocht met defilé door het centrum van het toeristenstadje, een gezamenlijk optreden van alle schutterijdrumbands, een receptie en een gezellig samenzijn. In het najaar werden kolonel Zef Swillens (55 jaar lid), luitenant-kolonel b.d. Albert Smeets en majoor b.d. Sjeuf Kikken (beide 45 Jaar lid) en tweede-luitenant Sjo Knubben (25 jaar lid) gehuldigd wegens hun verenigingstrouw.
Zaterdag 11 december nam men afscheid van de heer Weerts uit Craubeek-Klimmen, die als instructeur 8 jaar lang de drumband onder zijn hoede had. De 75-jarige heer Weerts mocht tijdens het spelen van een afscheidsmars een herinneringscadeau in ontvangst nemen voor zijn vele verdiensten. Hij werd vanaf januari 1983 in zijn functie opgevolgd door de heer P.Heynen uit Echt, die t/m 1999 instructeur van St.Mauritius bleef. Zondag 27 maart 1983 werd het eerste solistenconcours onder auspiciën van de Zuid-Limburgse Schuttersbond in Mechelen gehouden, een evenement dat voldoende belangstelling genoot en veel schutters bij elkaar bracht in de stille winterperiode. Deze solistenconcoursen van de Zuid-Limburgse Schuttersbond veroverden jaren lang een vaste plaats op de schuttersagenda maar rond 2007 is de interesse tanende en sindsdien niet meer de moeite waard om te organiseren.
Commandowisseling
Koninginnedag 1983 was voor de Struchtse schutterij een bijzondere dag. Na 34 jaar het commando gevoerd te hebben over de Mauritiusmannen, nam René Weerts die dag officieel afscheid als commandant. René Weerts was een kundig commandant die in zijn loopbaan niet minder dan 38 persoonlijke prijzen wist te behalen. Zijn persoon stelde hij steeds op de achtergrond. René Weerts hield maar één ding voor ogen: de vereniging. Veel roem werd er dan ook onder diens leiding door St.Mauritius geoogst toen René Weerts het in 1980 wegens gezondheidsredenen kalmer aan moest gaan doen, nam Charel Jennekens zolang het commando voor zijn rekening. Voor zijn vele verdiensten mocht de scheidende commandant een sabel met inscriptie in ontvangst nemen. Voor het front van de schutterij vond vervolgens de commando- overdracht plaats en werd Piet Jennekens officieel geïnstalleerd als de nieuwe commandant. Piet Jennekens zou commandant blijven tot 1996. Voor zijn vele verdiensten voor het schutterswezen in het algemeen en schutterij St.Mauritius in het bijzonder werd René Weerts in 1987 opgenomen in de "Edele Eedbroederschap van de Souvereine Orde van de Rode Leeuw van Limburg en de Heilige Sebastinaus".
De Slag aan de Eyser
Zondag 3 juli 1983 toog de Struchtse schutterij op volle oorlogssterkte in een moordende hitte naar het O.L.S. in Eys. "Met nummer 18 in de optocht moet toch zeker een achttien geschoten worden", zal het A-zestal gedacht hebben en prompt gebeurde dit. Het schietteam, bestaande uit de schutters Wim Weerts, Piet Jennekens, Piet Bisschops, Guus Jennekens, Hans Ackermans en Frans Ackermans, bracht het echter veel verder. Tijdens de hierop volgende kaveling liet men zich van zijn beste zijde zien en toen wegens de invallende duisternis gestaakt werd, behoorde St.Mauritius Strucht tot de 12 overgebleven korpsen... Twee keer kwam het schietteam de tussenliggende week bijeen om te trainen. In het dorp en vooral in het schutterslokaal was men het gesprek van de dag... Het was n.l. de eerste keer dat men in de finale terecht kwam! Zaterdagmiddag 9 juli was het dan zover. Het zestal, begeleid door een grote supportersschare moest wederom in Eys aantreden. De spanning was echter te groot... en de 10e plaats was uiteindelijk het resultaat.
Zwarte bladzijde
Was het O.L.S. 1983 een uitbundig en in alle opzichten "zonnig" feest, de schutterswereld beleefde het tegenovergestelde twee weken later in Montfort tijdens het federatiefeest. Wat als een kleurrijk evenement 's middags begon, eindigde enkele minuten na 19.00 uur in een drama... Door een hevige windhoos, die gepaard ging met zware onweersbuien en blikseminslagen, werd de grote feesttent van de grond geveegd. Ook de biertentjes en het kiosk werden met de grond gelijk gemaakt. De schietbomen braken af als luciferstokjes... Drie doden die direct of indirect bij de ramp betrokken waren vielen er te betreuren, alsmede een zestigtal gewonden.
Op 9 december 1983 wordt Piet Bisschops gekozen tot nieuwe voorzitter van de Struchtse schutterij. Charel Jennekens, die aftredend is, stelt zich niet meer herkiesbaar. 24 Jaar lang maakt hij n.l. deel uit van het bestuur, waarvan sinds 1969 als voorzitter. Hij acht nu de tijd gekomen om zijn functie over te dragen aan een jongere opvolger. Het bestuur ziet er sinds eind 1983 als volgt uit: Piet Bisschops, voorzitter-secr; Zef Swillens, vice-voorzitter; Bert Bock, penningmeester; Wim Weerts, 2e secretaris; en verder Sjeuf Kikken, Piet Herben, Jan Groven, Loek Voncken en Hub v.d.Hove.
Ere-titels
Net als verleden jaar zou Koninginnedag 1984 in het teken staan van een heuglijke schuttersgebeurtenis. Diverse leden werden die dag, waarop traditiegetrouw het schuttersseizoen wordt geopend, in de bloemetjes gezet voor hun vele verdiensten. Leden die niet meer in uniform de gelederen kunnen versterken, maar die vele jaren de mooie schutterij tradities hebben uitgedragen, Zef Swillens werd benoemd tot ere-kolonel, René Weerts tot ere-commandant en Albert Smeets en Sjeuf Kikken tot buitengewone ere-leden. Zij ontvingen de bijbehorende legpenning. Na afloop van de Oranje-Optocht toog een schutterijdeputatie naar de woning van Jos Groven. Ook hij werd benoemd tot buitengewoon erelid en ontving aan zijn ziekbed eveneens de legpenning voor zijn vele verdiensten.
In het voorjaar van 1984 worden 10 saluutgeweren aangeschaft en wordt er een peloton geformeerd om tijdens de bronkprocessie en andere belangrijke gebeurtenissen, waaronder de jaarlijkse dodenherdenking op kermismaandag, saluutschoten af te vuren. Ook komt de vereniging in het bezit van een prachtige standaard, een ontwerp van Sjef Swillens, waarmee de "bordjes drager" sinds 1984 de Struchtse schutterij tijdens de schuttersoptochten voorafgaat. Zowel de saluutgeweren en standaard zijn een geschenk van het actieve damescomité.
Dinsdag 7 augustus 1984 rustte op de schouders van de Mauritiusmannen de droeve plicht buitengewoon erelid Jos Groven naar zijn laatste rustplaats te begeleiden. Na een langdurige ziekte moest hij afscheid nemen van zijn geliefde schutterij. Hij was een man zonder veel woorden, maar waar steeds een beroep op kon worden gedaan Vooral de schietsport ging hem ter harte. Hij vervaardigde vele jaren de "prieskes" (bölkes) voor de schutterij, een taak die verschillende jaren hierna werd gecontinueerd door zijn zoon Jan Groven.
1984 werd een uitermate succesvol schuttersjaar. Op de schuttersfeesten te Valkenburg en Wijlre werd het hoogste aantal punten behaald in de algemene onderdelen. Het A-zestal, bestaande uit de schutters Hans Ackermans, Piet Jennekens, Jac.Jennekens, Johan Braeken, Bert Bock en Frans Ackermans wist zich op het O.L.S. te Maasmechelen in de finale te plaatsen, maar viel uiteindelijk helaas buiten de prijzen. Het klaroenkorps promoveerde onder leiding van instructeur Peter Heijnen naar de 2e divisie en de exercitieploeg, die sinds 1980 niet meer deel nam aan de exercitiewedstrijden, werd bovendien weer nieuw leven ingeblazen. In totaal werden in 1984 niet minder dan 66 prijzen behaald. De exercitieploeg echter werd in 2001 wegens te weinig animo jammer genoeg op non-actief gesteld.
Trier
Op uitnodiging van de "Bund der Historischen Deutschen Schützenbruderschaften eV. Köln, luisterde schutterij St.Mauritius van 14 t/m 16 september 1984 het "Bundeskonigsschiessen" op in het Duitse Trier. Voor deze gelegenheid werden de St.Mauritius-schutters met aanhang ingekwartierd in twee hotels in het nabij gelegen Luxemburgse Echternach. Dit voor Duitsland grootste schutterstreffen werd in Trier georganiseerd in het kader van het 2000-jarig bestaan van deze stad. Zaterdag 15 september werd nabij de historische stadspoort "Porta Nigra" de officiële opening van dit schutterstreffen luister bijgezet door middel van saluutschoten. Zondag 16 september nam de Struchtse schutterij deel aan de grote schuttersoptocht door Trier. Zo'n 30.000 schutters hadden zich hier verzameld. De Struchtenaren maakten een ware triomftocht door de stad en het ovationeel applaus en de uitbundige reakties van de duizenden en duizenden toeschouwers lieten dan ook een diepe indruk achter.
Zaterdag 29 september 1984 werd een hoogtijdag in de rijke geschiedenis van schutterij St.Mauritius. Schietmeester-kolonel Frans Ackermans en ere-commandant René Weerts werden die dag gehuldigd wegens hun 40-jarig lidmaatschap. Tijdens een feestvergadering in het schutterslokaal ontvingen beide jubilarissen uit handen van respectievelijk burgemeester Gilissen van Valkenburg aan de Geul en burgemeester Vossen van Gulpen de Ere-medaille in zilver verbonden aan de Orde van Oranje Nassau voor hun vele verdiensten voor het schutterswezen. Na een dankdienst in de parochiekerk van Schin op Geul werd de jubilarissen een receptie aangeboden. Het werd een onvergetelijke dag voor de feestelingen en hun echtgenotes en voor de schutterij de officiële afsluiting van het schuttersseizoen 1984.
Geraadpleegde bronnen en literatuur:
- Archief Schutterij St.Mauritius Strucht
- Archief voormalige gemeente Strucht ter gemeentesecretarie Valkenburg a/d Geul
- Rijksarchief in Limburg te Maastricht
- Archief Landen van Overmaas, via het Rijksarchief in Limburg
Parochiearchief Schin op Geul
"De Sleutel", parochiegids Schin op Geul
- "Geschiedenis van het plaatselijk bestuur van Strucht", verzameld in "Schetsen uit het Land van Valkenburg", in aug 1975 gepubliceerd in nieuwsblad Het Land van Valkenburg door W.v.Mulken
-"Een eeuw geleden hield de gemeente Strucht op te bestaan", in aug.1978 gepubliceerd in nieuwsblad Het Land van Valkenburg door Leon Pluymaekers.
-"Geschiedenis van Valkenburg-Houthem" door H.J.H.Schurgers, J.G.M.Notten en L.G.W.N.Pluymaekers
-"Aantekeningen over Schin op Geul" door Dr.W.Goossens
-"De Limburgse Gemeentewapens" door J.M.H.Eversen en J.L.Meullenders
-"Schuttersgilden en Schutterijen van Limburg" anno 1937 door J.A.Jolles
-"Oud-Limburgse Schuttersfederatie 1937-1977" door M.Hendrix
-"Waar de brede stroom der Maas..." door H.J.H.Schurgers
-"Stamboom v/h Garderegiment Grenadiers", in 1978 verstrekt door L.Jans, voorzitter S.A.S.
-"Retrospectieve beschouwing betreffende het schutterswezen in het algemeen" uit "Schuttersboek Buchten", anno 1982 door G.L.Houben.
-"Oet Vreuger Jaore", deel 7, volksleven en volkscultuur in en om het mergelland door H.W.A.Lemmerling
-"De maand mei in de folklore", in 1970 gepubliceerd in het nieuwsblad Het Land van Valkenburg in de "Oos Heim"-rubriek door J.M.H.Delahaye